داش التی

تپه داش آلتی بویی مربوط به دوره اشکانیان - دوره ساسانیان است و در شهرستان میانه، بخش کندوان، دهستان گرمه شمالی، ۲ کیلومتری شمال شرقی روستای هفت چشمه واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۷ اسفند ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۲۲۷۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

پس از احداث شهر شوشی، مردم آن تلاش کردند تا آب آشامیدنی خود را از طریق چاه‌های حفر شده در حیاط تأمین کنند. اما بیشتر این آب‌ها به دلیل شور بودن برای آشامیدن مناسب نبودند. در شهر فقط دو چاه آب شرب وجود داشت و این برای شهری با ۳۰۰۰۰ نفر جمعیت ناکافی بود؛ بنابراین مردم آب مورد نیاز خود را از کوه‌هایی در ۳–۴ کیلومتری شهر از چشمه‌های حاشیه رودخانه‌های داش آلتی و خلفلی تأمین می‌کردند. ن‌ها از این چشمه‌ها کیسه‌های آب پر می‌کردند و با اسب و الاغ به شهر می‌بردند. آوردن آب از راه دور باعث گرانی قیمت آن می‌شد. خانواده‌های ثروتمند سالانه ۵۰ روبل برای آب خرج می‌کردند. مردم فقیر اغلب مجبور بودند از چشمه‌های آب شور یا آب باران استفاده کنند. آنها آب جاری از پشت بام خانه‌ها را به آب انباری که در زیر زمین در پایین حیاط ساخته بودند هدایت می‌کردند و برای استفاده‌های بعدی جمع‌آوری می‌کردند. به منظور تأمین نیاز آب شرب شهر، چشمه‌های آبی مختلفی در شهر احداث شد. این چشمه‌ها با توجه به سبک‌های معماری و تفاوت‌هایی که دارند، در حال حاضر جزو آثار تاریخی شهر محسوب می‌شوند.