خیمه گاه امام حسین

از آن پس شهنشه ز رزم سپاه عنان را بتابید زی خیمه گاه

بجان نثاری شاه بعزم رزم سپاه از افق خیمه گاه چه ماه تابان رسید

بهر اسیر کردن اولاد مصطفی در خیمه گاه، دست ستم برفراختند

آتش اندر خیمه گاه شاهدین شد شعله‌ور در بیابانها نگر اطفال خود را در به در

که تو آب می نوشی و کینه خواه به تاراج افتاده در خیمه گاه

بیاورد و بنهاد در خیمه گاه دریغ از چنان نامور پور شاه

ز دود خیمه گاه او خلیل آتش بجان دارد روان خونابۀ دل از دو چشم آدم است امشب

شد چو بی خود از رحیق عشق شاه تاخت لشگر زی حریم خیمه گاه

روستای گل خندان روستایی تپه ای با ارتفاع ۱۸۲۰ است. روستاهای پیرامون گل خندان روستاهای بازران، گوی بولاغ (کنیزان)، خیمه گاه (خیانک)، ازناو، چپقلو، هستند. در شمال روستا کوهستان قیزیل داغلار با دو قله شاخص ۴یزیل کوچک و قیزیل بزرگ که بیشینه ارتفاع آن ۲۴۹۵ متر است، قرار دارد. این کوهستان منبع ذخیرهٔ آب زیرزمینی این روستاست.

زچه روی روی به هامون بطلب مدام مجنون تو که خیمه گاه لیلی بدرون سراغ داری

از آن پس بیامد به آرامگاه بدو گفت زن کاندربین خیمه گاه