خیمه ٔ ام معبد

وقد حلب العجفاء فی غایة الطوا قدرت له فی خیمتی ام معبد

پيامبر (ص ) به يك گوسفند نگاه كرد، و از ام معبد اجازه خواست تا از شيران آن بهره مندشود.

بارى ، فيض و بركت از رسول خدا(ص ) به اطرافيانش چنان مى رسيد كه پرتوخورشيد به زمين ، و رايحه دلپذير گلها به مشام جانها. خير و بركت همواره ملازمحضرتش بود و لحظه اى از او جدا نمى شد: چه در كودكى و چه در بزرگسالى ، درسفر و حضر، روزها و شبها، چه آن گاه كه كودكى شيرخوار و در خيمه حليمه سعديهبوده و چه زمانى كه به عنوان تجارت به شام مسافرت كرده بود. چه در آن روز كهبه نام مهاجر در خيمه ام معبد نشسته بود، و چه در روزگارى كه در مدينه عنوان رهبرى ورياست يافته بود. در همه حال ، خير و بركت الهى ملازم حضرتش بود و بى دريغ همبه اطرافيانش مى رسيد.

وقتى ، ام معبد، پيامبر خدا (ص ) را به دلنشينى توصيف كرد. مردان او را گفتند: چگونهاست كه توصيف تو از ما دلنشين تر است ؟ گفت : چون زنى ، مردى را بنگرد، دلنشين ترمى نگرد، تا مردى ، مرد ديگر را.

ام معبد گفت : مردى شريف و مبارك و بلند مقام و زيبا چهره از اينجا عبور كرد و اين بركاتاز او است .