خیمه های بهشت

چو داغ لاله، سیه خیمه های صحرا را بهار در جگر لاله زار پنهان کرد

چو از غارت خیمه های حرم بپرداخت سالار اهل ستم

چشم فلک نشسته ز خون شفق هنوز از دود خیمه های نگونسار کربلا

در حیرتم که خیمهٔ گردون، چرا نسوخت؟ زان آتشی که سوخت از او خیمه های تو

ز هر سو سرا پرده از رنگ رنگ همان خرگه و خیمه های پلنگ

اهل حق را حجت و دعوی یکیست خیمه های ما جدا دلها یکی است