خویی ابوالقاسم

معنی کلمه خویی ابوالقاسم در دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] سید ابوالقاسم خویی، از مراجع تقلید شیعه، در شب پانزدهم ماه رجب سال 1317ق، در خانواده علم و دانش و تقوا در شهرستان خوی دیده به جهان گشود.
آیت الله سید ابوالقاسم خویی در دامان پاک پدر و مادرش دوران کودکی را پشت سر نهاده و پس از آموختن قرآن و خواندن و نوشتن، در 13 سالگی (سال 1330ق) همراه برادر بزرگ خویش مرحوم سید عبدالله خویی و دیگر افراد خانواده رهسپار نجف شد.
ایشان از دوران کودکی و نوجوانی به هوش و ذکاوت و حافظه و استعداد در میان همسالان خود معروف بود و در اندک زمانی گوی سبقت را از همگان ربود.
آیت الله خویی در خلال تحصیل، به تدریس نیز می پرداخت و هر کتابی را که می آموخت، کتاب پیش از آن را تدریس می کرد.
ایشان سا ل ها به تدریس خارج فقه و اصول و تفسیر قرآن کریم اشتغال داشت.
وی در هر روز چهار نوبت به تدریس پرداخته و اکثر اوقات خویش را به تتبع، تحقیق، تألیف، تدریس و تعلیم شاگردان سپری ساخته و حتی از استراحت خود برای ازدیاد ساعات مطالعه می کاستند.

جملاتی از کاربرد کلمه خویی ابوالقاسم

ودر درس خارج اصول: سید ابوالقاسم خویی، که پانزه سال بوده‌است.
در نهایت در سن ۳۴ سالگی در ۱۳۲۹ ش و (۱۳۶۹ قمری) از سید محمد باقر صدر و سید ابوالقاسم خویی اجازه اجتهاد کسب کرد.
ویژگی خاص وی در پرداختن به مسائل فقهی موجب امتیاز خاص در کلاس‌های مراجع بزرگی چون سید ابوالقاسم خویی شده بود از این رو همواره مورد احترام طلاب و اساتید بود.