خوز زن

از گونه‌های دیگر کنار که درختچه‌ای و بدون ساقه و تنهٔ ضخیم است؛ در زبان خوزی و لری رَمَلِک و یا لملیک می‌گویند که در پاییز و زمستان میوهٔ ترش آن به‌دست می‌آید. در کوهپایه‌های زاگرس مناطق نیمه‌گرمسیری این نوع کنار دیده می‌شود.

از دلایلی که برخی از محققان به ارتباط زبان‌های خانواده تاتیک و زبان ناشناخته مادی با شک و تردید برخورد می‌کنند مربوط به نوشته‌های دوران اسلامی است. در این دوران، مورخان مسلمان وقتی به زبان شهرهای نواحی آذربایجان و همدان و غیره اشاره می‌کنند از لفظ پهلوی /فهلوی (زبان پارتی) استفاده می‌کنند. زبان‌های اصلی و رایج در سرزمین‌های تحت کنترل حکومت ساسانی در اواخر دوران ساسانی شامل ۵ گروه اصلی آریایی و غیر آریایی گزارش شده است که شامل زبان پهلوی (آذربایجان، همدان و اصفهان و ری)، زبان دری (زبان شاهان ساسانی و زبان پایتخت)، زبان فارسی (زبان موبدان و مذهب)، زبان خوزی (زبان جنوب غرب ایران و خوزستان) و زبان سریانی (زبان دشت عراق) بوده است.

بنی ساله یکی از شاخه‌های قبیله خوز می‌باشد که در هویزه ساکن بوده و مردم آن اکنون در هویزه، اهواز، خرمشهر و دیگر شهرهای استان خوزستان زندگی می‌کنند.