خشکسالی مطلق

پادشاه اقتدار مطلق داشت اما قدرت واقعی او با شرایط سیاسی متفاوت بود. او به سنت، سوابق ساخته شده توسط پادشاهان قبلی، گیونگ‌گوک‌ دایجون و آموزه‌های کنفوسیوس مقید بود. پادشاه به مقامات و رعایای خود فرمان وفاداری مطلق می‌داد اما از مقامات نیز انتظار می‌رفت که اگر گمان می‌رفت که پادشاه اشتباه می‌کند، او را به راه راست متقاعد کنند. تصور می‌شد که بلایای طبیعی به دلیل ناکامی‌های پادشاه است، بنابراین پادشاهان چوسان نسبت به وقوع آنها بسیار حساس بودند. هنگامی که خشکسالی شدید یا یک سری بلایا رخ می‌داد، پادشاه اغلب به طور رسمی از مقامات و شهروندان انتقاد می‌کرد. در آن مواقع، منتقدان صرف نظر از آنچه می‌گفتند یا می‌نوشتند، از تعقیب مصون بودند (اگرچه چند استثنا وجود داشت).