خرامان رفتار

به تیغ کوه خون خویش را چون لاله می ریزد زبس کبک خرامان خجلت از رفتار او دارد

آن گل رخسار نگر نام گلستان چه بری وان قد و رفتار نگر سرو خرامان چکنی

تا قدّ چون نهال تو بینم میان باغ رفتار کبک و سرو خرامان چه می کنم

چون خرامان می‌رود سَروَش به گلگشت چمن شیوهٔ رفتار آن نازک‌نهالم می‌کشد

آن قدر و رفتار بین که سرو خرامان جلوه جان‌بخش این نهال ندارد

کیست آن سرو خرامان کان طرف دارد گذر کز چنین رفتار و قامت دیده ها گریان شده

حیف از آن لعل درخشان که ز گفتار بماند آه از آن سرو خرامان که ز رفتار نشست

همه آزاده‌سروان بنده بالای او گردند خرامان چون به عزم جلوه در رفتار می‌آید