معنی کلمه خدیوجم حسین در دانشنامه آزاد فارسی
خدیوجم، حسین (مشهد ۱۳۰۶ـ تهران ۱۳۶۵ش)
محقّق ادبی، مترجم، و مصحّح ایرانی. در زادگاهش بالید و از دانشگاه فردوسی مشهد مدرک لیسانس زبان و ادبیات فارسی گرفت. سپس راهی لبنان شد و از دانشگاه بیروت دانشنامۀ دکتری گرفت و در بازگشت در کتابخانۀ ملی و بنیاد فرهنگ ایران مشغول به کار شد. خدیوجم علاقۀ فراوانی به آثار امام محمد غزالی داشت و سال های بسیاری صرف تحقیق و ترجمۀ آثار او کرد. ازجمله تصحیحِ ترجمۀ احیاء علوم الدین (از مؤیدالدین خوارزمی) در ۸ جلد، جواهرالقرآن، وجد و سماع، و کیمیای سعادت. خدیوجم از ابتدای دهۀ ۱۳۴۰ با نشریات فرهنگی و ادبیِ راهنمای کتاب، نگین، و سخن همکاری کرد. در ۱۳۴۳ش، کتاب گفت وشنودی فلسفی در زندانِ ابوالعلای معری نوشتۀ طه حسین را ترجمه کرد و به دنبال آن کتاب استخراج آب های پنهانی اثر ابوبکر محمد بن الحسن الحاسب الکرجی را ترجمه و منتشر کرد. از دیگر ترجمه های اوست: آن روزها (ترجمه الأیام) اثر طه حسین؛ عقاید فلسفی ابوالعلای معری اثر عمر فروخ؛ روش تصحیح نسخه های خطی اثر صلاح الدین منجد؛ مفاتیح العلوم اثر خوارزمی؛ جبر و مقابله اثر خوارزمی. از آثار اوست: تصحیح مسیر طالبی سفرنامۀ ابوطالب خان اصفهانی؛ و تحقیق واژه نامۀ حافظ.