حکم بن عبدالرحمن

معنی کلمه حکم بن عبدالرحمن در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] حکم بن عبدالرحمان (حکم دوم)، ملقب به المستنصرباللّه، دومین خلیفه اموی اندلس است.
ابوالمُطَرِّف حکم بن عبدالرحمان بن محمد بن عبداللّه اموی در ۳۰۲ در قرطبه از کنیزی به نام مرجان، و به روایتی مَهرَجان، به دنیا آمد.
ولایتعهدی حکم
عبدالرحمان ناصر (حک : ۳۰۰ـ۳۵۰)، فرمانروای مشهور اندلس، در میان یازده فرزندش حکم را بیش تر دوست می داشت و ازاین رو وی را در هشت سالگی به ولایتعهدی خود برگزید.
خلافت حکم
حکم در ۳ رمضان ۳۵۰، یک روز پس از وفات پدرش، به خلافت رسید.
وی بسیار پرتجربه بود، زیرا در دوره ولایتعهدی اش مأموریتهای مهمی انجام داده بود.
توسعه مسجد قرطبه
...

جملاتی از کاربرد کلمه حکم بن عبدالرحمن

اما یوسف بن عمر زودتر اقدامات خویش را آغاز کرد و به حکم بن ابی صلت (کارگزار کوفه) دستور داد که حرکت آنان را متوقف نماید.
یوسف بن عمر به حکم بن صلت پیام داد که مردم کوفه را در مسجد محاصره کند و درهای مسجد و بازار را ببندد و از خانه‌هایشان برای آنان غذا ببرند تا اینکه کسی نتواند از چنگ ما فرار کند و به زید بپیوندد؛ و دستور داد موقعی که مردم در مسجد زندانی شدند، مخفیگاه زید را محاصره کنند و او را دستگیر نمایند و….