حسن غیور کرمانی اصفهانی

برنگرداند اگر حسن غیور تو ورق صبر بر وعده دیدار قیامت داریم

حسن غیور را ز نگهبان گریز نیست چشم گل از پی مژه خار می پرد

متاع هر دو جهان را به رونما دادیم هنوز حسن غیور ترا ز ما ننگ است

تیغ برهنه، ناز نگهبان نمی کشد حسن غیور را به حجاب احتیاج نیست

عهد داور بین کز آن زلف و چنین حسن غیور میفشاند هر طرف بر خوابگاه یار گل

برنگردد ز غلط کرده خود حسن غیور ورنه از آینه چشم و دل ما پاکترست

عجب که راه تماشای خود توانی یافت چنین که حسن غیور تو پرده دار خودست

چگونه عرض تمنا کنم که حسن غیور نداده راه درین پرده رمز و ایما را

از آن سبب در بیکانه کوفت حسن غیور که با کرشمه ی او هست آشنا گستاخ

دامن حسن غیور تو ازان پاکترست که تمنای تو در خاطر بلبل گذرد