حزب الدعوه الاسلامیه

معنی کلمه حزب الدعوه الاسلامیه در دانشنامه آزاد فارسی

حزب الدعوة الاسلامیه
بزرگ ترین حزب شیعی در عراق. این حزب در ۱۹۶۸، با همفکری و همکاری شماری از علمای شیعه در نجف تأسیس شد. از آغاز فعالیت محمدباقر صدر نظریه پرداز و مرجع فکری و سیاسی این حزب بود. در ۱۹۷۹، و در ناآرامی های کربلا و نجف، دولت عراق به این نتیجه رسید که این حزب با کمک ایران، آماده ساقط کردن حکومت است. سید محمدباقر صدر و خواهرش، بنت الهدی، در ۱۹۸۰، دستگیر و اعدام شدند و از آن پس این حزب به سازمانی مخفی تبدیل شد و اعضای آن به شدت سرکوب شدند. رهبران و هزاران تن از اعضای این حزب به ایران پناه جستند و از ۱۹۸۹، مقر رهبری حزب از ایران به انگلیس منتقل شد. ابراهیم جعفری، دبیرکل این حزب، نخستین رئیس دولت عراق پس از سقوط صدام حسین شد و پس از او معاونش، نوری مالکی، در حزب به این سمت رسید.

معنی کلمه حزب الدعوه الاسلامیه در دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] حزب الدعوة الاسلامیة. حزبُ الدّعوَةِ الاسلامیّة، از احزاب شیعی در عراق است. این حزب در ۱۳۳۶ ه‍.ش در نجف با حضور افرادی چون سید محمد باقر صدر، سید محمد باقر حکیم و محمدصادق قاموسی تأسیس شد و سید مرتضی عسکری نیز به آنها پیوست.
راهبرد و اهداف بنیان گذاران حزب، محوریت احکام اسلام در مسائل اجتماعی و مقابله با جریان های غیراسلامی مانند لائیک و کمونیسم و برپایی حکومت اسلامی بود.
[ویکی شیعه] حزبُ الدّعوَةِ الاسلامیّة، از احزاب شیعی در عراق است. این حزب در ۱۳۳۶ ه‍.ش در نجف با حضور افرادی چون سید محمد باقر صدر، سید محمد باقر حکیم و محمدصادق قاموسی تأسیس شد و سید مرتضی عسکری نیز به آنها پیوست.
راهبرد و اهداف بنیان گذاران حزب، محوریت احکام اسلام در مسائل اجتماعی و مقابله با جریان های غیراسلامی مانند لائیک و کمونیسم و برپایی حکومت اسلامی بود.
در دوران حکومت حزب بعث بر عراق به ویژه در زمان صدام حسین تعداد زیادی از اعضای حزب الدعوه اعدام یا زندانی شدند. مرکزیت اصلی آن پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران به این کشور منتقل شد. اختلافات متعددی در این سالها میان اعضا پیش آمد.

جملاتی از کاربرد کلمه حزب الدعوه الاسلامیه

مبارزه میان مارونی‌ها و فلسطینی‌ها (عمدتاً سازمان آزادی‌بخش فلسطین) از سال ۱۹۷۵ شروع شد. سپس چپ‌ها، پان عرب‌ها و گروه‌های مسلمان لبنانی اتحادی با فلسطینی‌ها تشکیل دادند. در طول دوران جنگ اتحادها به‌سرعت و به‌طور غیرقابل پیش‌بینی تغییر می‌کرد. علاوه بر آن قدرت‌های خارجی همچون سوریه و اسراییل درگیر جنگ شده و در کنار طرف‌های مختلف جنگ مبارزه می‌کردند. همچنین نیروهای حافظ صلحی مانند نیروهای چند ملیتی در لبنان و یونیفل نیز در لبنان مستقر بودند. وقوع انقلاب ۱۳۵۷ و سرنگونی رژیم مورد حمایت غرب در ایران نیز به پیچیدگی اوضاع در لبنان دامن زد. ایران که یکی از قدرتمندترین کشورهای غرب آسیا بشمار می‌رفت به یکباره شروع به حمایت و تسلیح شیعیان در لبنان کرد و با تأسیس حزب‌الله نوعی موازنه در جنگ داخلی لبنان به نفع مسلمانان بر قرار ساخت. هسته اولیه حزب‌الله لبنان در واقع سازمانی متشکل از اسلام گرایان، نیروهای حزب الدعوه به رهبری محمدحسین فضل‌الله، شاخه دانشجویی حزب الدعوه، مسئولان جنبش امل، اعضای جنبش فتح به رهبری ابوجهاد (خلیل الوزیر) و تمام گروه‌ها و جریان‌های تأثیر پذیرفته از انقلاب اسلامی ایران و سید روح‌الله خمینی بود.
در زمان برپایی این حزب دو حزب اصلی مخالف با صدام حسین مجلس اعلای اسلامی عراق و حزب الدعوه بودند که هر دو از پشتیبانی جمهوری اسلامی ایران برخوردار بودند.
طارق عزیز در آوریل ۱۹۸۰ برابر با فروردین ۱۳۵۹، در حالی که دانشجویان دانشگاه المستنصریه در دو طرف درب برای پذیرایی از وی ایستاده بودند در مقابل درب اصلی دانشگاه، مورد سوءقصد قرار گرفت و تعدادی از دانشجویان که جلوی درب دانشگاه بودند مجروح شدند. پس از این حادثه صدام حسین به دانشگاه المستنصریه آمد و در جمع دانشجویان سخنرانی کرد و گفت؛ ما بر شانه‌های مرگ می‌رقصیم. دولت عراق در آن زمان اعلام کرد که این ترور از سوی ایران حمایت می‌شود و بلافاصله حزب الدعوه را متهم به انجام این اقدام کرد.
نوری مالکی (دبیرکل حزب الدعوه اسلامی، نخست‌وزیر اسبق عراق)
این گروه همچنین مورد حمایت شورای عالی انقلاب ایران بود که در ابتدا توسط آیت الله خمینی در سپتامبر ۱۹۸۱ به منظور کمک به اتحاد گروه‌های مختلف عراقی پناه گرفته در ایران تشکیل شده بود، اما تا سال ۱۹۸۶ به مرکز پشتیبانی و هماهنگی برای گروه‌های مختلف اسلام‌گرا در سراسر منطقه تبدیل شد. تشکیلاتی، از جمله OIR، جبهه اسلامی برای آزادی بحرین، حزب الدعوه اسلامی، امل، مجاهدین اسلامی عراق، «تکفیر و هجرت» و جهاد اسلامی در مصر، حزب اسلامی پان مالزی، جبهه آزادیبخش اسلامی مورو و سایرین.
وی حدود سی سال در کادر رهبری حزب الدعوه عراق بود. او «مؤسسه خیریه امام باقر (ع)» را تأسیس کرده که تقریباً ۶۷۰۰ خانواده پناهنده عراقی و افغانی را در بیش از ۳۳ نقطه از ایران، سرویس‌دهی می‌کند. ایجاد مجتمع‌های مسکونی (حدود ۱۱۰ واحد مسکونی) برای ایتام در قم و ۲۲۰ واحد مسکونی برای کمک‌های مادی و معنوی به مؤمنین در داخل عراق و داخل کشور افغانستان، از دیگر فعالیت‌های او می‌باشد.