حریق فعال

روش‌های عامل یا مقابله پس از وقوع دربرگیرنده آن دسته از اقداماتی است که باعث می‌شوند در صورت وقوع حریق، تشخیص به سرعت انجام پذیرفته یا مبارزه مؤثرتری بر حریق صورت پذیرد. استفاده از سیستم‌های اعلام حریق (برای تشخیص و اعلام به موقع) استفاده از سیستم‌های اطفای حریق برای مبارزه سریع و مؤثر خودکار با حریق، سازماندهی و تدارک نیروهای انسانی و امکانات آتش‌نشانی به میزان لزوم، از مهم‌ترین روش‌های مقابله فعال است.

سامانه پاششی اطفاء حریق سیستم‌هایی هستند که در آن‌ها شبکه لوله‌کشی در قسمت پشت سوپاپ آژیر خطرمرطوب به‌طور دایم با آب پر می‌شود و زمانی که دستگاه پاششگر فعال می‌شود آب به سرعت از آن بیرون می‌زند.

جالب است بدانید که بر اساس آمارهای منتشر شده ۳۷٪ از آتش‌سوزی‌ها با فعال شدن تنها یک اسپرینکلر، ۵۶٪ با فعال شده کمتر از ۳ اسپرینکلر و ۸۳٪ از حریق‌ها با کمتر از ۵ اسپرینکلر مهار شده‌اند؛ که این آمار نشان دهنده نقش بسیار مؤثر این دستگاه ساده می‌باشد؛ و نکته جالب تر این است که در انگلستان تا کنون هیچ‌یک از ساختمان‌های مجهز به سیستم اطفا حریق اسپرینکلر دچار خسارت‌های سنگین و مرگ ناشی از حریق نشده‌اند.

سامانه‌های اعلام حریق و دیگر سوئیچ‌های اضطراری معمولاً غیرقابل برگشت هستند یعنی یک شیشه دارند که برای فعال کردن هشدار، باید شکسته شوند. به‌طور مثال، دکمهٔ وحشت در سیستم‌های دزدگیر ممکن است نیاز به یک کلید پلاستیکی داشته باشند تا سوئیچ دوباره تنظیم شود.