حاجب بدر

می ز حاجب نستد آن بدر منیر شاه گفتا هست این کار وزیر

پس منصور از ربذه حركت كرد و خود در محملى نشسته بود ومعادل او ربيع حاجب بود و بنو حسن را با لب تشنه و شكم گرسنه و سر و تن برهنهبا غل و زنجير بر شتران برهنه سوار كردند و در ركاب منصور به جانب كوفه حركتدادند. وقتى منصور از نزد ايشان عبور كرد در حالى كه در ميان محملى بود كه روپوش آناز حرير و ديباج بود عبداللّه بن حسن كه او را بديد فرياد كشيد كه اى ابو جعفر! آيا مابا اسيران شما در بَدر چنين كرديم ؟ و از اين سخن اشارتى كرد به اسيرى عبّاس جدمنصور در روز بدر و رحم كردن جدّ ايشان رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم بهحال او هنگامى كه عبّاس از جهت بند و قيد ناله مى كرد و حضرت فرمود كه ناله عبّاسنگذاشت امشب خواب كنم و امر فرمود كه قيد و بند را از عبّاس بردارند.

حاجب تو چون بدر ری رسید هیچکس از جای نیارست خاست

ترکی تو و خال عنبرینت حبشی بدری تو و حاجب تو پیوسته هلال