جوینی عزیزالله

معنی کلمه جوینی عزیزالله در دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] عزیزالله جوینی مصحح نسخ خطی، محقق، شاهنامه‎پژوه، دکترای زبان و ادبیات فارسی، استاد دانشگاه بوده و آثار زیادی در زمینه تصحیح و تحقیق از خود به یادگار گذاشته که تصحیح شاهنامه، از جمله آنها است.
عزیزالله جوینی، مصحح، محقق و شاهنامه‎پژوه و استاد دانشگاه در سال 1304 در روستای کلاته علی در نزدیکی شهر اسفراین به دنیا آمد. وی تحصیلاتش را تا دوره دکترا ادامه داد و در حوزه ادبیات فارسی و عربی، تلاش‎های بسیاری انجام داد. وی همچنین استاد بازنشسته دانشکده ادبیات دانشگاه تهران بود.
وی بیش از 80 مقاله در حوزه‎های مختلف ادبیات نقد و منتشر کرده است. او همچنین ترجمه‎های بسیاری از عربی و انگلیسی به زبان فارسی دارد. وی تصحیح جلد هفتم شاهنامه فردوسی را از روی نسخه موزه فلورانس به سرانجام رساند و در جلد هفتم که شامل داستان بیژن و منیژه است کوشیده بود تا همان شیوه مجلدهای قبلی را دنبال کند و ازاین‎رو به شرح واژگان دشوار و برگردان همه ابیات در شاهنامه پرداخت.
وی در بهمن سال 1391 به دلیل وخامت حال جسمانی به دلیل خونریزی داخلی در بیمارستان بستری شد و در حدود ساعت 2 بامداد چهارشنبه، 25 بهمن سال 1391 در سن 87 سالگی درگذشت و در قطعه نام آوران بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
برخی از آثار وی عبارتند از:
برگرفته از سایت «راسخون»، به آدرس: http://www.rasekhoon.net/mashahir/show/692954

جملاتی از کاربرد کلمه جوینی عزیزالله

عزیزالله جوینی شاهنامه فلورانس، نسخه خطی موزه فلورانس را دکترعزیزالله جوینی در هشت جلد تصحیح نموده که توسط انتشارات دانشگاه تهران تا کنون 8 جلد آن چند بار چاپ شده است. این نسخه از شاهنامه ناتمام است و تقریباً شامل نیمی از متن اثر است.
کهن‌ترین دست‌نویس تاریخ‌دار شناخته‌شده از شاهنامه به دویست سال پس از سرایش این اثر و به تاریخ سه‌شنبه سی‌ام محرم سال ۶۱۴ ه‍.ق (۱۲۱۷ میلادی) بازمی‌گردد و در کتابخانهٔ ملی فلورانس نگه‌داری می‌شود. نام نویسنده و محل کتاب روشن نیست. این نسخه در سال ۱۹۷۸ م به‌دست آنجلو پیه‌مونتزه، ایران‌شناس ایتالیایی، در طی فعالیت‌های پژوهشی و بایگانی کتاب‌های دست‌نویس زبان پارسی در کتابخانه‌های ایتالیا شناسایی شد. این نسخه دو جلد بوده که جلد دوم ازمیان رفته است. جلد موجود دربردارندهٔ نیمهٔ نخست شاهنامه تا پادشاهی کیخسرو است. آغاز این دست‌نویس افتادگی دارد و کتاب از میانهٔ پیشگفتار منثور آغاز می‌شود. این دست‌نویس بی‌نگاره است، اما دارای ۷۱۴ لوح تزیینی است که درخور توجه است. باوجود بی‌گزند نماندن از دستبردهای روزگار، روی‌هم‌رفته این دست‌نویس معتبرترین دست‌نویس موجود از شاهنامه است. این نسخه به‌دست عزیزالله جوینی در سال ۱۳۷۵ تصحیح و توسط انتشارات دانشگاه تهران طی یک دورهٔ ۷ جلدی چاپ شده است.