جدایی زاویه ای
جملاتی از کاربرد کلمه جدایی زاویه ای
در گذشته از این دو ستاره (س‌ها و عناق) که دارای جدایی زاویه‌ای ۱۱ دقیقه‌ای (حد پایین قابل تشخیص توسط چشم انسان) هستند، برای آزمایش توان بینایی افراد استفاده می‌شده‌است.
این دو ستاره از قدر ۲/۶ و ۴/۹ می‌درخشند و جدایی زاویه‌ای‌شان حدود ۱۳/۵ ثانیهٔ قوسی است.
برای رصد هرچه بهتر این دوتایی استفاده از دوربین دو چشمی پیشنهاد می‌شود، زیرا این مقدار از جدایی زاویه‌ای به سادگی با هر دوربین دوچشمی قابل تشخیص و است. استفاده از تلسکوپ نیز می‌تواند مفید باشد، اما نباید انتظار داشته باشید مانند دیگر اجرام آسمان شب لکه‌ای مه آلود یا ستارگان انبوه مشاهده شود بلکه همان دو ستاره اصلی و شاخصی که در کنار هم می‌بینید قطعاً عناق و س‌ها هستند.
امروز ما بی‌ژوبین را به عنوان یک ستاره دوتایی می‌دانیم. دو ستاره از یک منبع نور از طریق تلسکوپ‌های معمولی قابل تشخیص نیستند. طبیعت دوگانه آنها تنها با تجزیه و تحلیل نور از طریق یک طیف‌سنج یا ابزاری که نور را به رنگ‌های طیفی آن تقسیم می‌کند، متوجه می‌شویم. هر دو ستاره در سیستم دوتایی بی‌ژوبین بزرگتر و گرمتر از خورشید ما هستند. قطر آنها حدود ۷٫۸ و ۴ برابر قطر خورشید تخمین زده می‌شود و آنها بیش از ۲۰۰۰ برابر روشن‌تر از خورشید هستند. جدایی زاویه‌ای ستاره دوتایی بی‌ژوبین فقط کمتر از ۱۱ میلیون مایل (۱۸ میلیون کیلومتر) است و تنها چهار روز در مرکز جاذبه مشترک قرار دارند.