[ویکی فقه] جبر و اختیار در قرآن. جبر و اختیار ، مجبور یا مختار بودن انسان در انجام دادن یا ترک کارها، از مباحث مهم و چالش برانگیز فلسفی و کلامی است. واژه جبر، مصدر متعدی از ریشه «ج ـ ب ـ ر» و در لغت به معنای ترمیم و اصلاح چیزی یا مصدر لازم به معنای بهبود شکستگی و رهایی از فقر است. ← جبّار اختیار نیز مصدر و از ریشه «خ ـ ی ـ ر» به معنای اصطفاء (برگزیدن بهترین چیز و شخص ) و ترجیح یک چیز بر دیگر چیزهاست. کاربرد اختیار اصطلاح اختیار در دانش های گوناگون کاربرد دارد و در هریک از آن ها، معنایی خاص از آن مراد است: ← در فقه ...
جملاتی از کاربرد کلمه جبر و اختیار در قران
محمدباقر مجلسی، محدث شیعه، از ماجرایی روایت میکند که در آن ابوحَنیفه به دیدار جعفر صادق آمد تا از او دربارهٔ مسئلهٔ جبر و اختیار بپرسد که با پسرش موسی کاظم که در آن زمان پنج سال داشت مواجه شد. بنابر این روایت، ابوحنیفه پرسش خویش را از موسی کاظم کرد. پرسش این بود که «آیا گناه از جانب خداوند است یا از جانب بندگانش؟» جواب موسی این بود که: «یا از طرف خداست و بنده هیچ نقشی در آن ندارد که در آنصورت خداوند بنده را بهخاطر چیزی که در آن نقشی نداشته تنبیه نمیکند. یا از طرف خداوند و هم از طرف بنده است که در آن صورت خداوند شریکِ قویتر است و شریکِ قویتر حق ندارد ضعیفتر را بهخاطر گناهی که هر دو در آن نقش داشتهاند تنبیه کند. یا از طرف بنده است و خدا در آن نقشی ندارد که در آنصورت اگر خدا بخواهد بنده را میبخشد و اگر نخواهد تنبیه میکند…» بر طبق این گزارش، ابوحنیفه با شنیدن این پاسخ، اظهار داشت که این پاسخ برایش کافی بودهاست و خانه جعفر صادق را ترک کرد.