جان بجان کسی

بکف گرفته دل و جان بجان و دل خلقی تو بهر غارت آن ترکتاز آمده‌ای

چو جانرا او بود جانان ز سر تا پای گردم جان جهانرا چون بود او جان بجان گیرد جهان گردم

تن بخاک و جان بجانان شد حجاب هر مقید احتجاب مطلق است

این دلم شد محو ازکل نهان دل بدل شد جان بجان ای جان جان

قاصد و پیغام هر دم میرسد از جان بجان میبرد هر لحظه پیکی نامهٔ از دل بدل

شکستگان کمند که داد وقت ظفر ز یک حدیث بزنهار جان بجان زنهار

گرچه مهجور از توام کرد آسمان ز آسمانم، جان بجان آید همی

زیان جان گر از دیدارت آید زیان جان بجان باید خریدن‌

بیدلان با دلبران پیوسته اند تن بجان و جان بجانان بسته اند

نفخهٔ زان رفت تا عقبی قیامت زان طپید عالمی از نو بنا شد جان بجانان تازه شد