جامع بنی امیه

در ادامه خطبه، او به همه ظلم‌ها و بی عدالتی‌های بنی امیه از زمان ابوسفیان تا زمان یزید بن معاویه اشاره می‌کند. او همچنین معتقد است که بنی امیه قدرت خود را مدیون عدم موفقیت امت اسلامی در حفظ قرآن و مسیر صحیح خلافت پس از محمد هستند. او می‌گوید:

قیام خلافت فاطمی در ساحل دیگر دریای مدیترانه و رواج دعون ایشان تا مغرب اقصی نزدیک سواحل اندلس یکی از عواملی بود که عبدالرحمن الناصر (عبدالرحمن سوم) را واداشت که میراث معنوی بنی امیه را علاوه بر میراث سیاسی آن‌ها احیا کند مؤسس این سلسله عبدالرحمن داخل مانع دعوت بنی عباس در اندلس شد ولی دولت خویش رنگ خلافت نداد و خود به همان لقب امیر اکتفا کرد فرزندان او نیز پس از او در کوس خلافت نکوبیدند اما در زمان عبدالرحمن سوم حکومت بنی عباس نیز جاه و مقام خود را از دست داده‌بود و ترک‌ها رفته رفته در حال سیطره پیدا کردن بر خلافت بنی عباس بودند عبدالرحمن که معتقد بود دولت توانمند او لایق‌تر از دولت متزلزل عباسی برای تکیه زدن بر جایگاه خلافت اسلامی است دولت خود را خلافت اسلامی نامید و در نامه‌ای به تاریخ دوم ذی الحجه ۳۱۶ ه/ژانویه ۹۲۹ میلادی دستور داد که او را امیرالمؤمنین خطاب کنند و بدین ترتیب عصر امارت اموی اندلس پایان یافت و عصر خلافت اموی اندلس آغاز شد.

ابن عوف مردم را برای اعلام نظر خود جمع نمود. ابتدا به سمت علی رفت و شرط کرد که مطابق فرمان خدا و سنت پیامبر و سیره عمر و ابابکر فرمانروایی کند لکن او نپذیرفت و گفت: فقط به دستور الهی و سنت پیامبر و روش خویش که همان مرضیّ خدا و سنت است عمل می‌کنم نه مثل دیگران. سپس عبدالرحمن همین پیشنهاد را به عثمان گفت و او پذیرفت و گفت: قسم می‌خورم که جز طریق دو خلیفه گذشته عمل نکنم و از راه ایشان منحرف نشوم. آنگاه عبدالرحمن سپس بنی امیه با او بیعت کردند. (۴)