توکل ابراهیم

معنی کلمه توکل ابراهیم در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] توکل ابراهیم (قرآن). حضرت ابراهیم علیه السلام، بهد از تبری جستن از مشرکان و معبودهای آنان برای محفوظ ماندن خویش، و در هجرت از میان قوم خویش، بر خدا توکل کرد. و این پیامبر الهی در توکل به خداوند الگویی شایسته برای موحدان است.
← توکل برای حفظ از مشرکان
۱. ↑ ممتحنه/سوره۶۰، آیه۴.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «توکل ابراهیم».
...

جملاتی از کاربرد کلمه توکل ابراهیم

شهی کونامش ابراهیم خاص است خود او را در توکل اختصاص است
و هم از وی شنیدم که گفت توکل صفت انبیا بود و تفویض صفت پیغامبر صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ و تسلیم صفت ابراهیم علیه السّلام.
چنانکهابراهیم ادهم‑رحمة اللّه علیه‑حکایت کند که در بادیه می‌رفتم بر طریق توکل. هاتفیآواز داد. بازنگرستم. گفت یا ابراهیم اگر توکل می‌کنی و می‌طلبی نزدیک ما ملازم باش تا توکل درست گردد. امید تو در آن باشد که به شهر خواهی رسیدن ترا بدان داشت که در راه طریقت توکل سپری. طمع از همهٔ شهرها بریده گردان و درین بادیه متوکل شو. گور برکن و نفس خود را درو دفن کن و دنیا و اهل اورا فراموش کن که حقیقت توکل کاملتر از آن است که هرکس بدو رسد.
پس ابراهیم بد صاحب توکل که بر وی آتش نمرود شد گل