توسل در اسلام

معنی کلمه توسل در اسلام در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] توسل به درگاه عزیزان خداوندی از جمله مسائل بوده که ما در تاریخ قبل از اسلام هم شاهد آن بودهایم واز عقاید شیعه است ولی ابن تیمیه و طرفداران وی در قرن هشتم این امر مسلم را مورد انکار قرار دادند.
توسل به درگاه عزیزان خداوندی از جمله مسائل بوده که ما در تاریخ قبل از اسلام هم شاهد آن هستیم که پیامبران و اولاد پیامبران به این ریسمان الهی در جاهای مهم و خطرناک چنگ زده اند و در میان مسلمانان هم رواج کامل دارد که از طریق سنت و احادیث به آن مشروعیت بخشیده شده است. ولی ابن تیمیه و طرفداران وی در قرن هشتم این امر مسلم را مورد انکار قرار دادند و به وسیله محمد بن عبدالوهاب، بعد از قرنها تشدید یافت و توسل را بدعت و امر نامشروعی خواندند. توسل در لغت از ریشه وسل است، وسیله چیزی است که شخص با آن چیز به دیگری نزدیک می شود. جمعش الوسائل است. در عبارتی دیگر الوسیلة: توصل به شیء از روی رغبت است و نیز وسیله قرار دادم به سوی پروردگارم یعنی انجام دادم عملی را که بوسیله آن به خداوند نزدیک شوم.
توسل در اصطلاح
اینکه عبد شیئ را به سوی خداوند مقدم بدارد، تا اینکه وسیله او باشد در نزد خداوند و به واسطه آن دعایش مستجاب شود و به مطلوبش برسد. مانند اینکه خداوند را با اسماء حسنایش و صفاتش یاد کند و سپس دعا کند که در این صورت اسماء خداوند را وسیله برای استجابت دعا و نیل به مطلوبش قرار داده است.
انواع توسل
...

جملاتی از کاربرد کلمه توسل در اسلام

البته اينان به واسطه تضرع و توسل در برابر الهه خود، شفاى بيمار را مى جستهاند. از اين رو، علم پزشكى از جمله علوم اختصاصى كاهنان در اين دوره ها بوده است .(8)
صداى شيون و زارى از زن و مرد بلند شد. كودك دقايقى روى دست من بود، وقتى او رازمين گذاردم روى پاى خويش ايستاد اين نوع كرامات مشهود همگان بوده مورد توجه بيشترمردم به اين مجلس سالانه شده است ، به طورى كه همه ساله از ساير محلات براىعرض اخلاص و توسل در روز تاسوعا به محل امامزاده حمزه مى آيند. خداوند عالم بهبركت اولياى عظيم الشاءن اسلام و حضرتابوالفضل عليه السلام همه بلاد مسلمين ، به خصوص اين كشور امام زمانعجل الله تعالى فرجه شريف را، حفظ فرمايد.
((فعاليتهاى شبانه روزى علمى ، او را از توسل در عرض ادب به پيشگاه مقام رسالت وولايت باز نمى داشت . ايشان موفقيت خويش را مرهون همين توسلات مى دانست . و آنچنان بهسخنان معصومين احترام مى گذاشت كه حتى در برابر رواياتمرسل و ضعيف السند هم به احتمال اين كه از بيت عصمت صادر شده است . رفتاراحتياطآميزى داشت . و بر عكس كوچكترين سوء ادب و كژانديشى را نسبت به اين دودمانپاك و مكتب پرافتخار تشيع قابل چشم پوشى نمى دانست ...))(915)