تمارض کردن

از نشانه‌هایی که می‌توان با مشاهده آن پی برد که فرد زندانی در فکر خودکشی است می‌توان به بخشیدن اشیاء باارزش، صحبت از این‌که زمان زیادی به آزادی باقی نمانده با وجود آن‌که مدت محکومیت زندانی طولانی باشد، ترک روابط اجتماعی، مست کردن‌های متعدد، اعتیاد پیدا کردن به مواد مخدر، مورد قلدری یا سوءاستفاده واقع شدن از سوی دیگر زندانیان، تلاش قبلی برای خودکشی یا امری که موجب شده باشد زندانی برای مدتی بستری شده باشد، صحبت در رابطه با مرگ، محکومیت به سبب ارتکاب جرمی که جزای آن زندانی شدن طولانی‌مدت باشد و عدم توانایی در کنترل تکانش‌وری. همچنین دریافت اخبار بد و منفی از خانه و خانواده و نیز عدم توانایی در کنار آمدن با محیط رسمی زندان هم می‌توانند در سوق دادن زندانی به سوی ارتکاب خودکشی مؤثر باشند. آزمون‌های عینی همچون آزمون افسردگی بک ممکن است نتوانند به درستی نشان دهند که آیا فرد به‌طور واقع قصد خودکشی دارد یا تمارض می‌کند؟ و اینکه گاهی ممکن است فردی که به‌طور واقع قصد انجام خودکشی دارد، به منظور آنکه کسی مانعش نشود، نشانه‌های خودکشی خود را مخفی نگاه داشته و به پرسش‌ها پاسخ نادرست بدهد. همچنین شایان یادآوری است که زندانیانی که به بیماری مبتلا باشند بیش‌تر در معرض خطر خودکشی‌اند. به‌طور مثال مشخص شده که زندانیان مبتلا به ایدز به‌طور متوسط ۱۶ تا ۳۶ بار بیش‌تر از زندانیان عادی اقدام به خودکشی می‌کنند.