تقی الدین ابن صلاح

معنی کلمه تقی الدین ابن صلاح در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ صَلاح ، تقی الدین ابوعمرو عثمان بن عبدالرحمان بن عثمان ابن موسی بن ابی نصر نصری شَهرزوری (۵۷۷ -۶۴۳ق / ۱۱۸۱- ۱۲۴۵م ) محدث ، مفسر و فقیه شافعی است.
وی در شَرَخان ( قریه ای در نزدیکی شهر زور در عراق کنونی ) به دنیا آمد و در شهرزور نزد پدرش صلاح که یکی از مشایخ بزرگ کرد بود، به فراگیری فقه پرداخت .
مشایخ حدیث
سپس برای ادامه تحصیل عازم موصل شد و در آن جا از عبیدالله بن سمین ، نصر بن سلامة هیتی ، محمود بن علی موصلی ، عبدالمحسن بن طوسی و دیگران استماع حدیث کرد. وی همچنین در بغداد از ابواحمد بن سُکینه و ابوحفص عمر بن طبرزد؛ در همدان از ابوالفضل ابن مُعَرَّم ؛ در نیشابور از منصور بن عبدالمنعم ابن فُراوی ، مؤید بن محمد طوسی و دیگران ؛ در مرو از ابوالمظفر ابن سمعانی ؛ در دمشق از قاضی عبدالصمد ابن حَرَستانی ، موفق الدین ابن قدامة مَقدِسی ، فخرالدین ابن عساکر و سبط ابن جوزی ؛ در حلب از ابومحمد ابن علوان (الاستاذ) و در حران از عبدالقادر رُهاوی حدیث شنید.
تدریس در بیت المقدس
ابن صلاح مدتی در بیت المقدس در مدرسه ناصریه (صلاحیه ) به تدریس پرداخت و پس از آنکه دیوارهای شهر به فرمان مُظَّم ویران شد، به دمشق آمد و در مدرسه رَواحیه مشغول تدریس شد. با تأسیس دارالحدیث اشرفیه (۶۳۰ق / ۱۲۳۳م ) مسئولیت تدریس آن به عهده وی نهاده شد و چندی بعد تدریس مدرسه شامیه صغری را نیز پذیرفت و وظایف خود را در هر ۳ مدرسه بی کم و کاست انجام می داد.
راویان حدیث و شاگردان
...

جملاتی از کاربرد کلمه تقی الدین ابن صلاح

تولّد ۶۶۲ هجری درگذشت ۷۴۵هجری بمطابق (تولّد ۱۲۶۳ء درگذشت ۱۳۵۳ء) مدفن در چشت هرات افغانستان سیدتقی الدین خواجه یوسف مودودی چشتی فرزند سیداودالدین خواجه ابواحمد بود سید نصرالدین خواجه ولید فرزند سید تقی الدین خواجه یوسف بود.