معنی کلمه تقلید پس از اسلام در دانشنامه اسلامی
پس از بعثت پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) ، نه تنها شیوه خردمندانه تقلید یعنی رجوع به متخصص در مسائل دینی ممنوع نشد، بلکه مسلمانان به تقلید صحیح ترغیب شدند؛ از جمله در برخی آیات، ناآگاهان از علوم دینی مأمور شده اند که از عالمان بپرسند: «فَسَلوا اَهلَ الذِّکرِ اِن کُنتُم لا تَعلَمون» (نحل /۱۶، ۴۳؛ انبیاء /۲۱، ۷ ) و در آیه ای دیگر به مسلمانان توصیه شده که گروهی از آنان برای فهم معارف دین به مراکز علمی هجرت کنند تا پس از بازگشت به سوی قوم خویش آنان را راهنمایی کنند: «فَلَو لا نَفَرَ مِن کُلِّ فِرقَة مِنهُم طَائِفَةٌ لِیَتَفَقَّهوا فِی الدّینِ و لِیُنذِروا قَومَهُم اِذا رَجَعوا اِلَیهِم». (توبه /۹، ۱۲۲ ) بر پایه این رهنمود قرآنی، مسلمانان در عهد پیامبر (صلی الله علیه وآله) برای فرا گرفتن احکام دین به مدینه می آمدند و پس از بازگشت به سرزمین خود احکام دین را به دیگران می آموختند. پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) نیز گاه افرادی را برای آموزش معارف و احکام دینی به مردم به سرزمین های اسلامی می فرستاد. این مبلغان هر چند بیشتر به گونه مستقیم احکام شرعی و سنت پیامبر (صلی الله علیه وآله) را به دیگران انتقال می دادند؛ اما در پاره ای موارد برخی احکام را استنباط کرده و آن ها را به دیگران می آموختند.
رجوع به عالمان دین
رجوع به عالمان دین پس از عصر پیامبر (صلی الله علیه وآله) نیز ادامه داشت، هر چند با توجه به پیدایش مذاهب گوناگون اسلامی، شیوه های متفاوتی داشت.
← شیعیان
تقلید از جهت موضوع و مسائلی که در آن ها تبعیت صورت می گیرد بر دو قسم است:۱. تقلید در عقاید و اصول دین که امری قلبی است. ۲. تقلید در احکام فرعی و عملی که امری عملی است. در منابع اصولی از مبانی و ادله هر دو نوع تقلید بحث شده است.