تفسیر المنصور بالله صنعانی

از قرون سوم تا ششم هجری (نهم تا دوازدهم میلادی)، طبرستان و گیلان، سپس شهر ری در زمان آل بویه و بیهق در خراسان مراکز فکری اصلی زیدیه بودند. به تدریج جوامع زیدی ایران رو به زوال رفتند و میراث مکتوبشان دیگر روایت و منتقل نگردید. اگر انتقال آثار مکتوب زیدیان شمال ایران به یمن، در دوران یکپارچگی سیاسی زیدیان در قرن پنجم هجری نبود، می‌توان گفت کل میراث مکتوب این جنبش در ایران از بین می‌رفت. در عهد یکی از امامان زیدی یمن، به نام المنصور بالله، این انتقال فرهنگی به یمن در اوج خود بود. وی در ۶۱۴ هجری درگذشت و انتقال آثار مکتوب زیدیان ایران به یمن، که حال مرکز فکری زیدیه شده بود، متوقف گردید.

عبدالله بن حمزه (۲۴ فوریهٔ ۱۱۶۶ – ۲۱ آوریل ۱۲۱۷) با عنوان المنصور بالله امام دولت زیدی یمن از ۱۱۸۷ تا ۱۲۱۷ میلادی بود. زیدیان طبرستان هم در آغاز قرن هفتم قمری امامت او را پذیرفتند.