تربیت ابراهیم

دانشگاه عین الشمس با انبوه کادر علمی و آموزشی و اداری، در ردیف سه دانشگاه مهم و مادر مصر، یعنی قاهره و اسکندریه، قرار دارد؛ و وجود برخی از دانشکده‌ها، که دیگر دانشگاه‌ها فاقد آنند، از قبیل دانشکده زبانها و دانشکده دختران و آکادمیهای پژوهشهای عالی در دو زمینه کودکان و مطالعات محیط زیست، به این دانشگاه اعتبار و اهمیت بیشتری داده‌است. سنگ بنای رسمی این دانشگاه در سال ۱۹۵۰ طی قانون شماره ۹۳ تحت عنوان (جامعة ابراهیم باشا الکبیر) ریخته شد. در ابتدا دانشگاه با نه دانشکده، شامل دانشکده پزشکی (در منطقه دمرداش) و دانشکده حقوقی و مهندسی (در عباسیه) و دانشکده علوم و مدیریت (در مسافت دو کیلومتری این منطقه) و دانشکده بازرگانی (در منطقه المنیره) و دانشکده ادبیات (در بشرا) و آکادمی تربیت ویژه دختران (در الزمالک) و دانشکده کشاورزی (در منطقه شبین الکوم) شروع به کار کرد. پراکندگی دانشکده‌ها موجب کاسته شدن راندمان کار و عدم نضج گرفتن بنیه علمی دانشگاه و هزینه‌های جانبی دیگر بود. از این رو کمیته گزینش و مقدماتی تأسیس دانشگاه‌ها به ریاست عثمان محرم پاشا، وزیر کار، در سال ۱۹۵۲میلادی با پیشنهاد دانشگاه عین الشمس، که در آن زمان ابراهیم پاشای بزرگ خوانده می‌شد، مبنی بر اختصاص ۱۶۰ هکتار از زمینهای منطقه عباسیه با هدف تمرکز دانشکده‌های دانشگاه موافقت کرد.

سلطان محمد قطب‌شاه، نوه ابراهیم قلی ششمین فرمانروای دکن از سلسله قطب‌شاهی است که تحت تعالیم و تربیت میرمومن استرآبادی رشد کرد و بزرگ شد و از امیران بسیار مؤمن و دیندار این خاندان محسوب می‌شود. او «مکه مسجد»، بزرگ‌ترین مسجد جنوب هند را در سال ۹۹۶ شمسی در حیدرآباد بنا نمود. وی از نسخه‌شناسان خبره کتاب‌های خطی به‌شمار می‌رفت. وی در دوران حکومت ۱۴ ساله خود اهتمام فوق‌العاده‌ای در ترویج مذهب تشیع و زبان فارسی به عمل آورد. در دوران وی چند سفیر از جمله «حسین بیک قبچانی» و «قاسم بیک» از سوی شاه عباس به حیدرآباد آمدند و پیام‌های وی را تسلیم نمودند.