تدفین بخشی

سرپرست تیم مشترک باستانشناسی ایران و ایتالیا در خراسان شمالی اظهار داشت: در منطقه گورستان با وجود فعالیتهای کشاورزی در دهه‌های قبل و تخریب تعدادی از گورها، بر اساس اطلاعات حاصل از کاوش در شش گور می‌توان بخشی از آداب تدفین را بازسازی کرد.

مصریان ثروتمند با اقلام تجملاتی بیشتری به خاک سپرده می‌شدند، اما همهٔ تدفین‌ها، صرف نظر از موقعیت اجتماعی فرد، شامل کالاهایی برای متوفی بود. متون تدفین اغلب در قبر گنجانده می‌شد. از دورهٔ پادشاهی نوین به بعد، مجسمه‌های اوشابتی را نیز با فرد دفن می‌کردند؛ اعتقاد بر این بود این مجسمه‌ها کارهای یدی را برای مرده در زندگی پس از مرگ انجام خواهند داد. بخشی از تدفین، مراسمی بود که در آن متوفی به‌طور جادویی دوباره تکان می‌خورد. پس از تدفین، از بستگان فرد انتظار می‌رفت گاهی غذا به مقبره بیاورند و به نیابت از متوفی دعا بخوانند.

تا پایان دوره قاجار شهر بروجرد دارای چندین قبرستان کوچک بود که در نواحی مختلف حاشیه شهر و از جمله در مجاورت امام زاده جعفر پراکنده بودند. در دوره پهلوی، در بخشی از زمین های شمال شهر بروجرد آرامگاهی جدید به نام جهان آباد ایجاد شد و تدفین مردگان در بیشتر گورستان های موجود ممنوع شد. در اواسط دهه 1360 نام این گورستان به بهشت شهدا تغییر یافت. صدها تن از شهیدان جنگ تحمیلی و نیز برخی روحانیون و علمای نامدار در این گورستان خفته اند. بهشت شهدا در خیابان رودکی بروجرد قرار دارد.. این نام داشت نام قبرستان قدیمی بروجرد است که تا اوائل دهه هشتاد مورد استفاده بود و بعلت کمبود فضا با گورستان جدید (قبرستان دارالسلام بروجرد) جایگزین شد.

پس از مرگش، در سال ۱۹۹۶ میلادی بخشی از خاکستر او به ارمنستان منتقل شد و پس از یک مراسم تدفین نمادین در نزدیک مشعل یادمان نسل‌کشی ارمنی‌ها (نسل‌کشی ارامنه) جای گرفت.