تاکید نغمه ای

سرود مجلس دیر مغان ز توست حزین به نغمه ای چه شود، ارغنون بیارایی؟

در بزم ما زشعبه و آوازه ملال هر نغمه ای که داشت ادا کرد روزگار

بلبل خوش سخنم طوطی شیرین دهنم نغمه ای زن که منم

نغمه ای زان دیگ بشنیدم عیان کرد با من قصه ای شرح و بیان

تا نغمه ای نباشد نتوان ز هوش رفتن مسکین مسافری کو ساز سفر ندارد

غیر صائب کز نوا در پیش دارد چرخ را (کذا) بلبل خوش نغمه ای امروز در گلزار نیست

مرغ زیرک کم فتد در حلقه دامی دو بار برنگردد نغمه ای کز تار می آید برون

شاد باش ای دل درین محفل که هر جا نغمه ای ست شیون رنج فراق جان و تن خواهد شدن

گر از دل نغمه ای بر لب دوانم که لب را همچو دل در خون کشانم

دیوان بیسارانی شامل غزلیات و قصاید و قطعات عرفانی است و او در برخی از اشعارش عشق و الوهیت را در قالب می و باده نشان می‌دهد و طبیعت را نیز ماهرانه توصیف کرده‌ است و شعر او به حدی ساده و روان است که همه آن را می فهمند و نیازی به شرح و تفسیر ندارد و این از خصایص شعر رمانتیک است. بدین گونه بیسارانی شاعر طبیعت و شاعر عشق و زندگی هم هست و اشعار او نغمه ای است نا تمام که خواننده در مطالعه آن خود را با کودکی می بیند که از سر عشق این نغمه را می خواند.

نغمه ای برکش بیاد دلبران تا نثار آریم جان و دل بران