تانسور گشتاور لختی

حدود سال ۱۷۶۵، پیر لو روی (پسر جولین لو روی) رقاصک جبرانی را اختراع کرد که به روش استاندارد برای جبران دما در ساعت‌ها و کرنومترها تبدیل شد. در این روش، شکل رقاصک تغییر می‌کند یا وزنه‌های تنظیم روی پره‌ها یا لبه رقاصک توسط یک مکانیزم حساس به دما جابجا می‌شوند. این گشتاور لختی رقاصک را تغییر می‌دهد و تغییر به گونه‌ای تنظیم می‌شود که تغییر در مدول کشسانی فنر رقاصک را جبران کند. طراحی تعادل جبرانی توماس earnshaw، که به سادگی شامل یک چرخ تعادل با لبه دو فلزی است، به راه حل استاندارد برای جبران دما تبدیل شد.

با در دست نبودن داده‌های لرزش‌سنجی، گشتاور لختی و جزئیات زمین‌شیمی از ساختار درونی سیارهٔ ناهید، آگاهی کمی از ساختار داخلی و ژئوشیمی این سیاره در دست است.

اولین طرح موفقیت‌آمیز این سیستم در سال ۱۹۲۹ ارائه شد. شرکت BSA (Birmingham Small Arms Company) یک خودر سه چرخ (محور جلو متحرک) منحصر به فرد را تولید کرد. ساخت این محصول تا سال ۱۹۳۶ ادامه داشت و در آن زمان مدل‌های اسپرت و تور را شامل می‌شد. در سال ۱۹۳۱ در آلمان شرکت DKW F1 آغاز به کار کرد. باکمینستر فولر برای سه نمونه اولیه اتومبیل Dymaxion (dynamic maximum tension) خود، خودروهایی را در نظر گرفت که موتور در قسمت عقب قرار گرفته و محور جلو متحرک بودند و سپس سایر خودروسازهای آلمانی نیز از آن پیروی کردند مانند: استوور در سال ۱۹۳۱، آدلر در ۱۹۳۲ و آئودی در ۱۹۳۳ خودروهای محور جلو متحرک را ارائه دادند. در سال ۱۹۳۴، اتومبیل‌های بسیار موفق تراکسیون آوان (Traction Avant) توسط سیتروئن فرانسه معرفی شدند. خودرو مدل Cord 810 ساخت ایالات متحده نیز در اواخر دهه ۱۹۳۰ معرفی شد و نسبت به مدل قبلی خود که یک دهه قبل تر ساخته شده بود کمی عملکرد بهتری داشت. این وسایل نقلیه دارای طرحی بودند که موتور در پشت جعبه دنده (گیربکس) قرار می‌گرفت. طرح اولیه محور جلو متحرک، باعث چرخش و توزیع بهتر وزن و از طرفی موجب هندلینگ بهتر می‌شد که ناشی از گشتاور لختی قطبی کم و توزیع وزن نسبتاً مطلوب آن بود. (سنگین‌ترین مؤلفه نزدیک به مرکز اتومبیل است و باعث می‌شود که مؤلفه اصلی گشتاور لختی آن نسبتاً کم باشد). از نتایج دیگر این نوع طراحی طولانی‌تر شدن شاسی خودرو است. پس از دهه ۱۹۳۰، طراحی خودروهای محور جلو متحرک تا بیست سال بعدی عمدتاً تغییر خاصی نکرد.

پره‌های توربین بادی برای کاهش نیروی پسار و گشتاور لختی به شکل هوابُر و از جنس آلومینیوم به همراه ماده کامپوزیت ساخته می‌شوند و غالباً سه‌پره هستند تا ریپل گشتاور کمتری ایجاد کنند.