تئودبرت اول

در حوالی سال ۴۷۰، سالزبورگ یک شهر مسیحی متاخر رومی با سه کلیسا بود. پس از خروج رومی‌ها، محل دفن و مقبره ای در پای کوه سند استقرار دایمی در نونبرگ و Festungsberg است. منابع تاریخی اوایل قرون وسطی حاکی از آن است که در ۷ و ۸ ه در قرن نوزدهم دوک‌های باواریا نیز در سالزبورگ اقامت داشتند. تئودبرت سوم. (تئودو سوم، *حدود ۶۸۵، † بعد از ۷۱۶) حتی پس از اینکه کشور توسط پدرش تئودبرگ دوم برای مدت کوتاهی به چهار قسمت تقسیم شد، در سالزبورگ یا در فستونگسبرگ قرار داشت. یک «دژ بالا» - castrum superior - واقع در نونبرگ برای اولین بار در سال ۶۹۶ مستند شده‌است. با این حال، این پیشرو دژ هوهنسالزبورگ نیست، اما تپه دژ را در امکانات فضای باز گنجانده‌است. Martinskirche که متعلق به دژ است نیز در نونبرگ قرار داشت. قدیس حامی آنها به قدیس ملی پادشاهی فرانک اشاره می‌کند که پادشاهان مرووینگ خانواده باواریایی آگیلوفینگر را نصب کرده بودند. آگیلوفینگرها که با خانواده سلطنتی لومبارد ارتباط داشتند، برای یک سیاست منطقه ای مستقل در بایرن تلاش کردند. آنها خود را در برابر نفوذ رو به رشد کارولینژیان بستند، کلیسای ملی خود را با پیوندهای قوی با اقامتگاه‌های دوک خود تأسیس کردند و مذاکرات خود را با دشمنان امپراتوری انجام دادند، به همین دلیل است که تاسیلو سوم. در سال ۷۸۸ توسط شارلمانی تسلیم شد. دوک نشین او منسوخ و تقسیم شد.