معنی کلمه بیعت امام علی با ابوبکر در دانشنامه اسلامی
اولاً باید دید که بیعت به چه معنا است. بیعت، پیمانی است میان شهروند و حاکم که امروزه با رفراندوم و انتخابات در میان مردم رایج است. در آن زمان بیعت، به این صورت بوده است که مردم با اختیار خودشان می رفتند و دست خود را در دست حاکم قرار می دادند.
عدم بیعت امام نزد اهل سنت
این نوع بیعت از امام علی (علیه السّلام) با هیچ یک از خلفای سه گانه صورت نگرفته است. از دیدگاه اهل سنت، آن طور که در صحیح ترین کتاب های اهل سنت آمده است، امیرالمومنین (علیه السّلام) در شش ماه اول حکومت ابوبکر با او بیعت نکردند و تنها زمانی که حضرت صدیقه طاهره به شهادت رسیدند، این بیعت آن هم از روی اجبار و اکراه صورت گرفته است. بخاری، در صحیح ترین کتاب اهل سنت، می نویسد: وعاشت بعد النبی (صلی الله علیه وسلم)، ستة اشهر فلما توفیت دفنها زوجها علی لیلا ولم یوءذن بها ابا بکر وصلی علیها وکان لعلی من الناس وجه حیاة فاطمة فلما توفیت استنکر علی وجوه الناس فالتمس مصالحة ابی بکر ومبایعته ولم یکن یبایع تلک الاشهر.
بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، ج۵، ص۱۳۹.
از دیدگاه شیعه هم، هیچ بیعتی حتی یک لحظه هم صورت نگرفته است. شیخ مفید در کتاب الفصول المختاره، می فرماید: قد اجمعت الامّة علی ان امیر الموءمنین (علیه السّلام) تاخّر عن بیعة ابی بکر... والمحققّون من اهل الامامة یقولون: لم یبایع ساعة قطّ.
شیخ مفید، محمد بن محمد، الفصول المختاره، ص۵۶.
...