بی نیاز کردن

آمدم اینک به درگاه تو باز حکم باشد مرتورا ای بی نیاز

حسنت نیازمند تماشای ناز نیست اما ز ذوق جلوه ی خود بی نیاز نیست

ارسطو گفت: بی نیازی در غربت، وطن است و نیاز در میهن نیز غربت. شاعر همین معنی را نیک سروده است:

عقل اگر صائب نسازد با دل من گو مساز عشق با آن بی نیازی می کشد ناز مرا

به عمر خضر تغافل ز بی نیازی کرد چو شانه هرکه به آن زلف دستبازی کرد

ما به درگاهت نیاز آورده ایم ای بی نیاز چاره ما را بساز ای کردگار چاره ساز

آنکه قانع گشت گردد بی نیاز آدمی حیوان شود با حرص و آز

بی نیاز دو جهان گشته ام از یادش اسیر آرزو در دل غارتزده نگذاشته ام

یارب به حق ذات تو و بی نیازی ات از خلق، ای تو باقی و عالم همه فنا

اگر نیاز بحضرت بری بیک نظرت چنان کند که ز کونین بی نیاز شوی