بوالعجب گوی

تمثالهای بوالعجب حال آوریده بی‌سبب گویی دریدند ای عجب بر تن ز حسرت پیرهن

از بوالعجبی گویی خون دل عاشق را در گوهر اشک خود گلزار همی پوشد