بو گند

ای درین حبس و درین گند و شپش هین که تا کس نشنود رستی خمش

بجنگ مرو که از او ز گند تا در ری دهی نبود و نه شهری کزو نبود حشر

ز گند مرده دلانم دماغ مختل شد کجاست روی مزاری و پشت دیواری

به ده قرن ازین پیش‌، مهد علوم کنون جای بیماری و فقر و گند

ز شرم بذل تو گند راست بخل را دندان بسعی مدح تو تیز است نطق را بازار

آن میوه که بو ندارد اصلا زآن میوه که کرده گند بهتر