بلند بینی

معنی کلمه بلند بینی در لغت نامه دهخدا

بلندبینی. [ ب ُ ل َ ] ( حامص مرکب ) حالت بلندبین. همت بزرگ داشتن. بلندهمت بودن. رجوع به بلندبین شود.

معنی کلمه بلند بینی در فرهنگ فارسی

کسی که دارای بینی بلند باشد .

جملاتی از کاربرد کلمه بلند بینی

بعد ازین بینی در سایه هر سرو بلند مجلسی کرده جوانان می آشام بهار
گر از بلند رواقش نظر کنی سوی شیب ستاره بینی روی زمین کران بکران
مردان به‌طور سنتی کت بلندی که به نام جامه معروف بود با کمربندی به نام پاتکا می‌پوشیدند و زیرِ جامه از شلوارهای سَبُک «پای‌جامه» (پوشش پا به فارسی هندی که کلمه انگلیسی پیژامه از آن اقتباس شده) استفاده می‌کردند. پاگری (عمامه) برای تکمیل لباس روی سر قرار می‌گرفت. زنان «شلوار»، «چوریدر»، «ذیلجه»، «غاراره» و «فرشی» می‌پوشیدند. آنها جواهرات زیادی از جمله گوشواره، جواهرات بینی، گردنبند، النگو، کمربند و خلخال به سر و دست می‌بستند. از دیگر انواع لباس‌ها می‌توان به روپوش‌های «پیش‌واز» و روپوش «یلک» اشاره کرد.
بدین سان که بینی جهنده جهان برآرد بلند و کشد ناگهان
در اقران می‌شود ممتاز هرکس فطرتی دارد بلندی نشئهٔ صاحب دماغیهاست بینی را