بقعه پیر بکران

معنی کلمه بقعه پیر بکران در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] پیرِبَکْران، بُقْعه، آرامگاه محمد بن بکران، از عارفان و مشایخ صوفیه (د ۷۰۳ق/۱۳۰۴م)، در شهری به همین نام، در ۲۵ کیلومتری جنوب غربی اصفهان می باشد.
آرامگاه از آثار دوره الجایتو، معروف به سلطان محمد خدابنده (حکومت ۷۰۳ـ ۷۱۶) و نزدیک قبرستان قدیم یهودیانِ اصفهان (در نزدیکی بقایای یک مجموعه مقدس یهودیان شامل آرامگاه استراخاتون) قرار دارد و بدین لحاظ این بنا نیز محل زیارت و تکریم یهودیان است.
هرتسفلد، ارنست، تاریخ باستانـی ایران بر بنیاد باستـان شناسی، ج۱، ص۱۷۷، ترجمه علی اصغر حکمت، تهـران، ۱۳۵۴ش.
راجر استیونس نیز در سفرنامه خود به توصیف بنای پیربکران پرداخته است.
استیونس، راجر، سفرنامه در سرزمین صوفی بزرگ، ج۱، ص۷۰۱ -۷۰۲، اصفهان از دید سیاحان خارجی، ترجمه فیروز اشراقی، اصفهان، ۱۳۷۱ش.
بنای پیربکران طی ۴ دوره مختلف شکل گرفته است.
← دوره اول بنا
...

جملاتی از کاربرد کلمه بقعه پیر بکران

در کناره جنوب شرقی شهر تاکستان برجی آجری از بناهای دوره سلجوقی بر جای مانده که به نام بقعه پیر شناخته می‌شود. این بنا یک چهار طاقی است که هر ضلع آن در خارج ۶٫۵۰ متر و از داخل ۴٫۴۰ متر می‌باشد. متأسفانه از تزیینات فراوان و کهن این بنا تنها دو رج طاقنماهای کوچک سه کولی تزیینی باقی مانده که به کمک آجرکاری خفته و رفته ایجاد شده و از بند کشی‌های نقش دار برخوردار است. گنبد بنا – که دوپوش و مخروطی بوده در اثر تعمیرات تغییر شکل یافته – به کمک چهار فیل پوش واقع در کنج‌ها و طاقنماهای میان آن‌ها و سپس کاربندی‌های شبه طاقنما ی کوچک که بین هر فیل پوش و طاقنما ی بزرگ ایجاد شده بر پا گشته‌است و در داخل آن‌ها نیز با آجر چینی، طرح‌های هندسی – از جمله صلیب شکسته، صلیب ایرانی یا چلیپا یا گردونه مهر – به وجود آورده‌اند.