[ویکی فقه] برکت آب (قرآن). برکت به معنای زیاد شدن و رشد کردن است. برخی از آیات قرآن به آب و برکتی که خداوند در آن قرار داده است، اشاره دارد. آب، نعمتی با برکت و نازل شده از آسمان است. خداوند به وسیله آب باغ ها و دانه ها را می رویاند:ونزلنا من السماء ماء مبـرکا فانبتنا به جنت وحب الحصید. «و از آسمان، آبی پربرکت نازل کردیم، و بوسیله آن باغ ها و دانه هایی را که درو می کند رویاندیم».
جملاتی از کاربرد کلمه برکت اب
در کتاب جدید چرخه‌های تعطیلات مسیحی رعایت می‌شد و توضیحاتی برای انجام عبادات متینز نیز داشت (دعای صبح) همچنین توضیحاتی برای عشای ربانی و سرود شامگاه (دعای عصر) وجود داشت. علاوه بر این، تقویمی از اعیاد قدیسین با خواندن کتاب مقدس متناسب با آن روز وجود داشت. کشیشان هنوز لباس رسمی می‌پوشیدند - البته کتاب دعا به جای شنل (chasuble)، لباس بدون آستین (cope) را توصیه می‌کرد. در این میان بسیاری از اعمال عبادی تغییرات ناچیزی به خود دیدند. غسل تعمید هنوز طبیعت به شدت مقدس خود را حفظ کرده بود، از جمله وجود برکت آب (blessing of water) در حوضچه تعمید، قول‌های والدین تعمیدی، علامت صلیب بر پیشانی کودک و پیچیدن کودک در یک پارچه تدهین سفید رنگ. خدمات تأیید و ازدواج از آیین ساروم پیروی می‌کرد. هنوز در پاره ای نقاط دعا برای اموات و مراسم عزاداری در عشای ربانی وجود داشت، مانند برگزاری مراسم عشای ربانی در یک تشییع جنازه.