برف سره

((عبادت آن جناب (قدس سره ) چنان بود كه هميشه از نصف شب تا طلوع صبح صادق به مسجد خود مى رفت و به مناجات ادعيه و تضرع و زارى و تهجداشتغال داشت و مناجات خمس عشرة را از حفظ مى خواند بر اين روش و شيوه پسنديده استمرار داشت تا اينكه در يكى از آن شب ها شربت شهادت نوشيد. مكرّر درفصل زمستان ديده مى شد كه در پشت بام مسجد خود در حالى كه برف به شدّت مىباريد، در نيمه شب پوستين بر دوش و عمّامه بر سر داشت ومشغول تضرع و مناجات بود و در حالت ايستاده ، دستها را به سوى آسمان بلند مى كردتا برف سراسر قامت مباركش را از سر تا نوك پا سفيدپوش مى كرد.)) (4)