بر کسی زدن

آبم بود ز اشک و چراغم زدود آه ای وای بر کسی که شود میهمان مرا

که گیتی نماند همی بر کسی نباید بدو شاد بودن بسی

ایرانیان چند سالی در کوهستان به سوگ نشستند و عزای سیامک را پاس داشتند که دوباره از جانب خداوند فرشته‌ای (سروش) بر کیومرث نازل شد پس از درود بر ایشان او را بشارت به توقف عزا و ترغیب جنگ با دیوان را داد. این احوالات کیومرث مبیّن آن است که وی از اولیاء بوده و مراودهٔ فرشتگان با او دلیل بر شخصیت دینی و مذهبی وی است. اصولاً فرشتگان جز پیامبران بر کسی نزول نکرده‌اند.

فُضَیْل بنِ عیاض گوید کراهیت داشتندی که اثر خشوع دیدندی بر کسی زیادت از آنک اندر دل وی بودی.

الغرض ماهی این‌چنین ماندم راز خود بر کسی نیفشاندم

و منع از لعن که رسیده است در لعن بر کسی است که مستحق آن نباشد و آنچه نقل شده که امیرالمومنین علیه السلام از لعن اهل شام نهی فرمود اگر صحیح باشد شاید به جهت این بود که گاه در میان ایشان کسی بوده که مستحق لعن نبوده یا امید اسلام بعضی از ایشان را داشته.

فرو رفت و گفت آفرین بر کسی که کالای کشتی ندارد بسی

اگر بر کسی نیز پیدا (؟) شوی بسی برنیاید که رسوا شوی

بر اساس قوانین جمهوری اسلامی ایران مجازات خوردن مسکرات مطابق اسلام تا سه بار اجرای حد است و بار چهارم شخص کشته می‌شود. این مجازات بر کسی اعمال می‌شود که بالغ و عاقل و مختار و آگاه به مسکر بودن و حرام بودن آن باشد. این حکم با دو بار اقرار خود فرد یا شهادت دو نفر دیگر قابل اجراست. اگر پیش از شهادت متهم توبه کند مجازات حد برداشته می‌شود. حد برای مستی برابر ۸۰ ضربه تازیانه‌است. بدین صورت که مردان را به صورت ایستاده و نیمه عریان و زنان را به صورت نشسته و پوشیده تازیانه می‌زنند. طبق ماده ۲۶۶ قانون مجازات غیرمسلمان تنها در صورت تظاهر به مصرف مسکر، محکوم به حد می‌شود. در قوانین جمهوری اسلامی یکی از شرایط شخص «عاقل» اینست که مست نباشد. به‌طور مثال در اقرار به قتل نفس، اقرار فرد در حالت مستی پذیرفته نیست.

اگر چیزی بر کسی که دارای قوت عقلی بسیار است مکشوف گردد، چنانچه آن چیز کاملاً برای او تازگی داشته باشد، حتی با آزمایش‌های دقیق بر روی کیفیات محسوس آن، نمی‌تواند چیزی از علت‌ها یا معلول‌های آن به دست آورد. … آدم، که بنابر فرض از آغاز عقل کامل بوده، هرگز نمی‌توانست با ملاحظه سَیَلان و لطافت آب، عرق کنندگی آن را استنباط کند یا با مشاهده نور و حرارت آتش دریابد که او را می‌سوزاند.

ز پیشانی پیل تا پای مور نیاید ز من بر کسی دستِ زور

عاشق آخر ز چه رو تا به ابد دل ننهد بر کسی کز لطفش تن همگی جان شده است

نجوید کسی بر کسی برتری مگر کز طریق هنر پروری

با طلوع خورشید «شارل مارتل» و هم پیمان او دوک از سکوت لشکرگاه مسلمانان دچار شگفتی شدند. همین که با احتیاط و ترس جلو آمدند دیدند لشکرگاه خالی از سربازان است و جز عده‌ای مجروح که نتوانسته بودند با لشکر حرکت کنند، کسی باقی نمانده‌است. سربازان فرانسوی همه زخمی‌های مسلمان را از دم تیغ گذراندند و بر کسی ترحم نکردند.

ماجرایش در برخی منبع‌های تاریخی آمده است. محدث نوری گفته است: داستان مرة بن قیس گرچه در منبع‌های معتبر نیامده است ولی شهرتش نزد شیعیان بسیار است و بر کسی پوشیده نیست. بلکه معجزه‌ای است که به این شهرت رسیده است. فردوسی و سنایی در الهی‌نامه نیز ذکر کرده‌اند. سنایی این را از منقبت‌های مسلّم خوانده است.