بایزید رومی

معنی کلمه بایزید رومی در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] بایَزیدِ رومی ، شاعر و عارف ترک قرن ۱۰ق /۱۶م می باشد که به بایزید خلیفة بن عبدالله ، بایزید درویش و بایزید ثانی نیز شهرت دارد.
وی از خلفای جمال الدین خلوتی و از مشایخ دوره سلطان بایزید دوم بوده است .
تاریخ و محل تولد
تاریخ و محل تولد وی به درستی معلوم نیست .
درگذشت
درباره درگذشتش نیز منابع سال های متفاوتی را ذکر کرده اند، ولی چون گفته اند که تألیف یکی از آثارش با عنوان سرّ جانان در ۹۲۲ق /۱۵۱۶م بوده، می توان گفت که بعد از این تاریخ درگذشته است ، هرچند که بغدادی وفات او را در حدود سال ۹۱۰ق ضبط کرده است .
محل سکونت
...

جملاتی از کاربرد کلمه بایزید رومی

با ورود عثمانی به بالکان، فتح قسطنطنیه به بزرگ‌ترین هدف آنان تبدیل شد. آن‌ها تقریباً همه مناطقی که سابقاً در اطراف قسطنطنیه تحت کنترل روم شرقی بود، را فتح کرده بودند، اما به دلیل موقعیت استراتژیک شهر و دفاع رومی‌ها از تنگه بوسفور، فتح پایتخت بیزانس بسیار سخت بود. با این حال، تیمور لنگ در سال ۱۴۰۲ در نقش فرشته نجات رومی‌ها ظاهر شد. تیمور به مرزهای شرقی قلمروی عثمانی حمله‌ور شد و با پیروزی قاطعانه‌ای که در نبرد آنقره (آنکارا) به دست آورد و حتی سلطان بایزید یکم را نیز اسیر کرد، برای مدتی قسطنطنیه را از خطر نیروهای غازی (مبارزان راه اسلام) نجات داد. این شکست سنگین در آنقره، باعث آغاز جنگ داخلی در میان شاهزادگان عثمانی در میان سال‌های ۱۴۰۲ تا ۱۴۱۳ شد که به دوره فترت معروف است. در پایان جنگ داخلی، محمد یکم به پیروزی رسید و به عنوان پادشاه جدید تاج‌گذاری کرد.