بانک عثمانی در ایران

بابکن سیونی قهرمان ماجرای تسخیر بانک عثمانی در ۲۶ اوت ۱۸۹۶ بود.

«ما اینک در ساختمان بانک عثمانی هستیم و از آن بیرون نمی‌رویم مگر با وعدهٔ سلطان که به ما قول بدهد به درخواست‌های بر حق مابرسد و حل مسئلهٔ ارمنی را به یک داور بین‌المللی محول کند. در غیر این صورت ما پس از سه روز ساختمان بانک را با خودمان که در آن هستیم منفجر خواهیم کرد.»

از نتایج تسخیر بانک عثمانی مرگ شاهزاده لبانف وزیر خارجهٔ روسیه تزاری بود. این دشمن ارمنستان و ارمنیان برای مذاکراتی با هم قطار اتریشی خود دربارهٔ مسائل سیاسی روز به وین رفته بود. وی در را بازگشت از سفر وقتی تلگراف حاکی از خبر تسخیر بانک عثمانی به وسیله انقلابیون ارمنی را خواند در دم سکته کرد و مُرد. تأثیر ناشی از خواندن این خبر که حادثه‌ای بس مهم بود و همه سیاست او را تهدید به بطلان می‌کرد چنان شدید بود که به عمر مردی که از مدت‌ها پیش بیمار بود پایان داد.

حزب فدراسیون انقلابی ارمنی برای اینکه قدرت‌های اروپایی را مجبور به مداخله کند تصمیم گرفت تا با یک اقدام جسورانه بانک عثمانی در قسطنطنیه را که از مؤسسات مهم مالی بین‌المللی در مشرق زمین بود به تصرف درآورد.

یکی دیگر از مهم‌ترین نتیجهٔ تسخیر بانک عثمانی تدارکات نظامی روسیه بود که دولت پس از وقوع این حادثه گمان می‌کرد باید به آن دست بزند. نلدیف سفیر روسیه در دربار عثمانی برخلاف وزیر خارجهٔ کشور خود همیشه طرفدار دخالت روسیه در مسئلهٔ ارمنستان بود تا جلو این کشتارها را بگیرد. نامبرده به دولت خود گزارش داد که این واقعه حاکی از آن است که حالتی از هرج و مرج در عثمانی برقرار خواهد شد و احتمال قریب به یقین انقلابیون ارمنی در کار تدارک سوء قصدهای مشابهی هستند.

در روز چهارشنبه ۲۶ ماه اوت ۱۸۹۶ در ساعت یک بعدازظهر، ۲۶ نفر ارمنی وابسته به فدراسیون انقلابی ارمنی (داشناکتسوتیون) به فرماندهی بابکن سیونی، پس از اینکه نگهبانان بانک عثمانی در قسطنطنیه را به ضرب گلوله از پای درآوردند ساختمان بانک را اشغال کردند. بابکن سیونی در بانک جان باخت و از ان پس آرمن گارو بود که دفاع از ساختمان بانک را دربرابر نیروهای دولتی که می‌خواستند آن را پس بگیرند رهبری کرد.