باطل پیشه. [ طِ ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ) آنکه راه ناحق پیشه سازد. بی سروپا. غوغا. ( یادداشت مؤلف ) : و عامه شهر و باطل پیشه ها سرها برهنه کردند و با یکدیگر حرب اندر گرفتند و جماعتی از سواران بباب العامه هر چهارپای که یافتند بر در سرای مقتدر پی کردند. ( مجمل التواریخ و القصص ).
معنی کلمه باطل پیشه در فرهنگ فارسی
آنکه راه نا حق پیشه سازد
جملاتی از کاربرد کلمه باطل پیشه
اول کنم اندیشه‌ای تا برگزینم پیشه‌ای آخر به یک پیمانه می اندیشه را باطل کنم