باستان شناس حرفه ای

حتی قبل از دههٔ ۵۰ جان لِه لند به خوبی توانست آجرهای روی را (تحت عنوانی گمراه‌کننده به نام Briton brykes). در تمامی حالت و ابعاد تعیین کند. وی می‌توانست آجرهای جدید را از جهت اندازه و شکل از آن‌ها تمیز دهد. باستان شناسان شروع به شناسایی پیکرهای مقبره‌ها در اواخر قرن ۱۶ کردند و نشان دادند که آن‌هایی که چهار زانو بودند به نسبت قدیمی تر از آن‌هایی بودند به نسبت قدیمی تر از آن‌هایی بودند که پاهایشان صاف بود. در آخر قرن ۱۷ جان آبری اقدام به شناسایی سلسله مراتب تکاملی مواد خام ب اساس ویژگی‌های خاص نقشه کشی قرون وسطایی، دست خط، شکل سپرها و لباس آنان، که طرح کلی توسعهٔ Gothic arohitecture در قرن ۱۸ تصحیح شد و توسط توماس ریک من با انتشار مقاله‌ای به اوج رسید.

تصور می‌شود که سیستم اجتماعی این تمدن بسیار پیشرفته بوده باشد و قدمت این تمدن به عنوان اولین تولیدکننده سفال در صحرای پایین دست آفریقا به اندازه قدمت زندگی در این ناحیه در نظر گرفته شده‌است که توسط باستان شناسان کشف شده.

ایالت مستقل شو در سال ۳۱۶ پ. م توسط ایالت چین فتح شد. اکتشافات باستان شناسی اخیر در سانشینگدوی و جینشا که تصور می‌شود مکان های فرهنگ شو هستند، نشان دهنده وجود تمدن منحصر به فرد در این منطقه قبل از فتح چین است.

ست در اساطیر مصر باستان، با داشتن دم خمیده، گوش مربع شکل و بدنی همچون شغال در معابد کشیده می‌شده‌است. در برخی از تصویرها ست به شکل حیوان توفان یا سر این حیوان برگردن وی ترسیم شده و این حیوان موجود شگفت‌انگیزی است با پوزه دراز و خمیده، گوش‌های مربع سیخ شده و دم خمیده عمودی؛ و برخی بر این باورند که این حیوان شاید گراز وحشی و همان موجودی است که در روایتی حوروس را مورد تهاجم قرار می‌دهد. گرچه برخی حیواناتی مانند شغال، سگ و مورچه‌خوار را به حیوان استفاده شده برای شکل مادی دادن به این الوهیت نسبت می‌دهند، اما باستان شناسان هنوز به هیچ نتیجهٔ مطمئنی در این زمینه نرسیده‌اند.

تپه گیان در ۱۹ کیلومتری جنوب غربی شهر نهاوند و ۲ کیلومتری سراب گیان و در کنار شهری به همین نام قرار گرفته‌ است و به عنوان یکی از قدیمی‌ترین آثار تاریخی قابل بازدید و تحقیق می‌باشد. باستان شناسان قدمت این منطقه را ۶۰ قرن قبل از میلاد می‌دانند. عقیده برخی مورخان بر این است که ۵۵۰۰ تا ۵۷۰۰ سال قبل در این تپه مردمانی می‌زیسته‌اند که از اقوام بومی ایران بوده‌اند و تمدنی شبیه به تمدن میانرودان داشته‌اند. ولی بعدها این قوم توسط اقوام مهاجر اروپایی و آسیایی از بین رفته و قوم جدید تمدن درخشان جدیدی را به وجود آورده‌اند که با تمدن میانرودان شباهتی نداشته‌است.

فهلیان منطقه‌ای است با دیرینگی تاریخی کهن و در خور توجه که به قولی و بر پایه نظریات برخی دیرین شناسان دیرینگی این منطقه زیبا به ۸۰۰۰ سال میرسد که در دیرینگی ۳۵۰۰ ساله آن میان باستان شناسان و تاریخدانان همراهی است.

در نزدیکی روستای بان زرده در محلی که به «گچ گنبد» معروف است اخیراً توسط هیئت باستان شناسان خاکبرداری و گمانه زنی شده‌است. در عمق نزدیک سطح زمین دیوارهای آجری با ملاط کشف گردید و سپس طبقه اول ساختمانی دیده شد که با گچ بری‌ها زینت یافته بودند. قطعاتی از این گچ بری‌های ظریف به علت ریزش طبقهٔ فوقانی ساختمان در میان آوار و خاک باقی مانده‌است.

قدمت این تندیس برمی‌گردد به فرهنگ باستان شناسی اوریگناسی در پارینه سنگی فوقانی.

منطقهٔ باستان‌شناسی ازبکی در آن واقع شده و نمونه نخستین خشت دست ساز بشر که در سازمان ملل نگهداری می‌شود توسط سیدمحمد خاتمی به نشانهٔ گفتگوی تمدن‌ها از این منطقه به سازمان ملل هدیه شده‌است، ازبکی یکی از روستاهای دهستان احمدآباد مصدق از بخش مرکزی شهرستان نظرآباد است که در ۸۰ کیلومتری غرب شهر تهران واقع شده‌است. بخش‌هایی از این محوطهٔ باستانی نُه هزار ساله را کارشناسان مرکز باستان‌شناسی ایران در سال ۱۳۴۸ خورشیدی مورد شناسایی قرار داده و در سال ۱۳۵۲ به شمارهٔ ۹۵۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. براساس کاوش‌های صورت گرفته، محوطهٔ باستانی ازبکی در برگیرندهٔ شش هزار سال بقایای فرهنگی پیش از تاریخ و اوایل دوران تاریخی ایران از نیمهٔ اول هزاره هفتم تا نیمهٔ نخست هزارهٔ اول پیش از میلاد مسیح یعنی دوران مادها است. ازبکی محوطهٔ باستانی گسترده‌ای برابر با صد هکتار و ۱۰ تپهٔ ارزشمند است که شش تپهٔ از آن را گروهی از باستان شناسان ایرانی به سرپرستی دکتر یوسف مجیدزاده (از سال ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۴) حفاری کرده‌اند. کشف کهن‌ترین خشت‌های دست ساز بشر با قدمت نُه هزار ساله، دستیابی ساکنان پیش از تاریخ این محوطه به سیمان، کشف سند همکاری تجاری اهالی ازبکی و شوش باستان در اواسط هزارهٔ چهارم پیش از میلاد، بناهای آریایی‌های اولیه، شهر و دژ بزرگ مادی و کشف نخستین پیکره سنگی مادی از جمله ویژگی‌های شگفت‌انگیز این محوطهٔ باستانی به‌شمار می‌روند. .

رهبر کره شمالی کیم ایل سونگ اصرار داشت که دانگون صرفاً یک افسانه نبود بلکه یک شخصیت تاریخی واقعی بود. در نتیجه، باستان شناسان کره شمالی مجبور شدند بقایای ادعایی و گور دانگون را پیدا کنند.