بازرسی پس از پرواز

در آزمایش خون، کمخونی، کاهش آلبومین خون و افزایش تعداد ائوزینوفیل‌ها (ائوزینوفیلی) در انواع حالات فاسیولوز مشاهده می‌گردد. افزایش فعالیت آنزیم‌های کبدی نظیر گلوتامات دهیدروژناز(GLDH)، گاما گلوتامیل ترانسفراز (GGT) و لاکتات دهیدروژناز(LDH) در فرم‌های تحت حاد یا مزمن بیماری از ۱۲–۱۵ هفته پس از بلع متاسرکرها مشاهده می‌شود. خسارات اقتصادی بیماری در گوسفند شامل مرگ ناگهانی، کاهش وزن و کاهش تولید پشم است. علایم درمانگاهی در بز و گاو مشابه گوسفند است. با این وجود در گاو مقاومت اکتسابی نسبت به فاسیولا هپاتیکا مشاهده می‌شود. گوساله‌ها نسبت به فاسیولوزیس حساس می‌باشند ولی بیش از ۱۰۰۰ متاسرکر لازم است تا شکل درمانگاهی بیماری ایجاد شود. در این صورت علایم درمانگاهی مشابه گوسفند یعنی کاهش وزن، کمخونی، کاهش آلبومین خون و (پس از آلودگی با حدود ۱۰۰۰۰ متاسرکر) مرگ رخ می‌دهد. اهمیت اقتصادی بیماری در گاو به ضبط کبد گاو در بازرسی پس از کشتار و کاهش وزن حیوان مربوط است. اسپورهای باکتری بنام «کلستریدیوم نوای نوع بی» در گوسفند و گاهی در گاو در بافت‌های تخریب شده توسط انگل شروع به رویش کرده و تکثیر باکتری موجب ترشح سم بداخل جریان خون و بیماری سیاه مرض می‌شود. این بیماری درمانی نداشته و مرگ سریع حبوان را در پی دارد. با وجود اینکه کلستریدیوم نوای همواره در محیط حضور دارد، سیاه مرض در مناطقی بروز می‌کند که جمعیت گوسفند و کرم کپلک کبد بالا باشد.