بارگذاری خازنی

برای به حداقل رساندن بارگذاری، از پراب‌های تضعیف کننده (به عنوان مثال، پراب‌های ۱۰×) استفاده می‌شود. یک پراب معمولی از مقاومت سری ۹ مگااُهمی با یک خازن کم-مقدار شنت‌شده برای ایجاد یک تقسیم‌کننده جبران‌شده RC با ظرفیت‌خازنی کابل و ورودی اسیلوسکوب استفاده می‌کند. ثابت‌های زمانی RC برای تطبیق تنظیم می‌شوند. به عنوان مثال، مقاومت سری ۹ مگااُهمی توسط یک خازن ۱۲٫۲ پیکوفاراد برای ثابت زمانی ۱۱۰ میکروثانیه شنت می‌شود. ظرفیت‌خازنی کابل ۹۰ پیکوفاراد به موازات ورودی اسکوپ ۲۰ پیکوفاراد (مجموع ظرفیت ۱۱۰ پیکوفاراد) و ۱ مگااُهم همچنین ثابت زمانی ۱۱۰ میکروثانیه می‌دهد. در عمل، تنظیمی وجود خواهد داشت تا کاربر بتواند دقیقاً ثابت زمان فرکانس پایین (به نام جبران‌ساز پرآب) را تطبیق دهد. تطبیق‌سازی ثابت‌های زمانی تضعیف را مستقل از فرکانس می‌کند. در فرکانس‌های پایین (جایی که مقاومت R بسیار کمتر از راکتانس C است)، مدار مانند یک تقسیم‌کننده مقاومتی به نظر می‌رسد. در فرکانس‌های بالاتر (مقاومت بسیار بیشتر از راکتانس)، مدار مانند یک تقسیم‌کننده خازنی به نظر می‌رسد.