ایین حج

معنی کلمه ایین حج در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آیین حج. آیین حَجّ، یک آیین عبادی است که در فقه اهل بیتی شرایط معین و مشخصی دارد و در وقت و زمان خاصی هم باید انجام شود.
درباره تاریخ شکل گیری و چگونگی آیین حج، اطلاع روشنی در دست نیست؛ اما روایات اسلامی بر پیشینه بسیار کهن آن تأکید کرده اند.
نخستین حج گزاران
براساس این روایات، قدمت این آیین به پیش از خلقت آدم بازمی گردد و نخستین حج گزاران فرشتگان بودند که در آسمان چهارم بر گرد بیت المعمور به طواف و عبادت می پرداختند.
محمدبن عبداللّه ازرقی، اخبار مکة و ماجاء فیها من الآثار، ج۱، ص۳۴ـ۳۶، چاپ رشدی صالح ملحس، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳، چاپ افست قم ۱۳۶۹ش.
این مناسک پس از خلقت آدم به زمین نیز انتقال یافت و وی به فرمان خدا، مأمور بنای کعبه و برگزاری مراسم حج گردید.
محمدبن عبداللّه ازرقی، اخبار مکة و ماجاء فیها من الآثار، ج۱، ص۳۶ـ۴۳، چاپ رشدی صالح ملحس، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳، چاپ افست قم ۱۳۶۹ش.
...

جملاتی از کاربرد کلمه ایین حج

در سال‌های دهه ۱۹۲۰ م، فرمانده اداره امور ولتای علیا (نام پیشین بورکینافاسو)، در گزارشی به فرمانده مستعمرات غرب آفریقا در داکار، از هسته‌های اسلامی شهرهای بوبودیولاسو، شرکت بعضی از مسلمانان در آیین حج و رواج کلاس‌های آموزش قرآن خبر داد.
معنی نام این ماه «صاحب حج» است و آیین حج در روزهای هشتم، نهم و دهم این ماه انجام می‌گیرد.
گفته میشود که ریشه تِفیلین به آیین حج برمیگردد.(نیازمند سند) که در آن ۷ بار ، به دورِ کعبه طواف میکنند. و به مرور زمان این آیین در یهودیت بعد از موسی تحریف شده و تبدیل شده است به بستن یک مکعب (همان کعبه) به پیشانی و بستنِ ۷ دور، بندِ چرمی به دور دست. در «کتاب مقدس» به زبان عبری، بار ها و بار ها به حج و همچنین به قربانی کردن در حج و چشمه زمزم اشاره شده است. که در حین ترجمه کتاب مقدس از زبان عبری به زبان های دیگر ،این کلمه به اشتباه، خروجی برای عبادت، یا جشن ترجمه شده است.