ایه 27 سوره ابراهیم

معنی کلمه ایه 27 سوره ابراهیم در دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] آیه 27 سوره ابراهیم. یُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِی الْآخِرَةِ ۖ وَیُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِینَ ۚ وَیَفْعَلُ اللَّهُ مَا یَشَاءُ
خدا اهل ایمان را با عقیده ثابت در حیات دنیا و در آخرت پایدار می دارد و خداوند ستمکاران را به حال گمراهی وا می گذارد و خدا هر چه بخواهد (به اختیار مطلق) می کند.
خدا مؤمنان را به سبب اعتقاد و ایمانشان در زندگی دنیا و آخرت ثابت قدم و پابرجا می دارد، و خدا ستمکاران را گمراه می کند، و خدا هر چه بخواهد انجام می دهد.
خدا کسانی را که ایمان آورده اند، در زندگی دنیا و در آخرت با سخن استوار ثابت می گرداند، و ستمگران را بی راه می گذارد، و خدا هر چه بخواهد انجام می دهد.
خدا مؤمنان را به سبب اعتقاد استوارشان در دنیا و آخرت پایدار می دارد. و ظالمان را گمراه می سازد و هر چه خواهد همان می کند.
خداوند کسانی را که ایمان آوردند، به خاطر گفتار و اعتقاد ثابتشان، استوار می دارد؛ هم در این جهان، و هم در سرای دیگر! و ستمگران را گمراه می سازد، (و لطف خود را از آنها برمی گیرد)؛ خداوند هر کار را بخواهد (و مصلحت بداند) انجام می دهد!
Allah keeps firm those who believe, with the firm word, in worldly life and in the Hereafter. And Allah sends astray the wrongdoers. And Allah does what He wills.
Allah will establish in strength those who believe, with the word that stands firm, in this world and in the Hereafter; but Allah will leave, to stray, those who do wrong: Allah doeth what He willeth.

جملاتی از کاربرد کلمه ایه 27 سوره ابراهیم

مفسران در تفسير آيات 13 ـ 27 سوره يس ، داستان رسولان عيسى را در شهر انطاكيه بهاختلاف نقل كرده اند و ا داستان مزبور را روى تفسير على بن ابراهيم كه به طور مستند ازامام باقر(ع ) روايت كرده است ، براى شما نقل مى كنيم .
اينك به مصداق آيه شريفه قرآنيه و لو ان ما فى الارض من شجره اقلام و البحريمده من بعده سبعه ابحر ما نفذت كلمات الله ) آيه 27 سوره لقمان وقال امام الهادى عليه السلام نحن الكلمات التى لا تدرك فضائلنا و لا تستقصى (احتجاجطبرسى (ص )233)
2 - آيه 26 و 27 سوره مباركه آل عمران (آيه ملك ): قل اللهم مالك الملك تؤ تى الملك من تشاء و تنزع الملك ممن تشاء، و تعز من تشاء، وتذل من تشاء، بيدك الخير انك على كل شى ء قدير تولجاليل فى النهار و تولج النهار فى اليل و تخرج الحى من الميت ، و تخرج الميت منالحى ، و ترزق من تشاء بغير حساب

بعضى از مفسرين گفته اند مرجع ضمير ابراهيم (عليهالسلام ) است ، و اگر در ضمن ،اسم لوط و الياس را هم برده با اينكه اين دو بزرگوار از ذريه ابراهيم (عليهالسلام )نبوده اند از باب تغليب بوده ، لذا مى بينيم در آيه 27 سوره عنكبوت كه مى فرمايد:(و وهبنا له اسحق و يعقوب و جعلنا فى ذريته النبوة و الكتاب ) ضمير (ذريته )به ابراهيم (عليه السلام ) بر مى گردد. ممكن هم هست مراد از (ذريه ) همان شش نفرى باشند كه در آيه ذكر شده اند، و نامبردگان در آيه بعدى داخل در آن نباشند، و جمله (و زكريا...) و همچنين (واسماعيل ...) معطوف بر جمله (و من ذريته ) باشند نه بر (داود...). اين احتمالاتى است كه بعضي ها داده اند، و ليكن نسبت به سياق آيه احتمال بعيدى است .

با دقت در آيات مختلف قرآن و حتى در آيه مورد بحث روشن مى شود كه در موارد بسيارى افراد بر اثر اعمال خلافشان از لطف خداوند و هدايت او محروم مى شوند و در حقيقت عملشان سرچشمه يك سلسله انحرافات فكرى و اخلاقى مى گردد، كه گاه نمى توانند خود را بهيچ وجه از عواقب آن بر كنار دارند، اما از آنجا كه هر سببى اثرش به فرمان خدا است اينگونه آثار در قرآن بخداوند نسبت داده شده است ، مثلا در آيه مورد بحث مى فرمايد:چون پيمان شكنى كردند دلهاى آنها را سخت و غيرقابل انعطاف ساختيم و در آيه 27 سوره ابراهيم مى فرمايد: ويضل الله الظالمين (خداوند ستمگران را گمراه ميكند) 

تهمت به حضرت مريم ، در آيه ى 27 سوره ى مريم نيز مطرح شده است .

129- چنانكه در آيات 25 و 26 و 27 سوره توبه ، به اين مطلب اشاره شده ، و درآيه 25 آمده فزونى جمعيت ، مشكلى را حل نمى كند.
شاهد اين گفتار آيه 26 و 27 سوره (جن ) است : عالم الغيب فلا يظهر على غيبه احدا الامن ارتضى من رسول : (خدا عالم الغيب است ، و هيچكس را بر مكنون علم خود آگاه نمى كندمگر رسولانى كه مورد رضايت اويند).