معنی کلمه ایه 18 سوره ابراهیم در دانشنامه اسلامی
مثل اعمال کسانی که به خدا کافر شدند به خاکستری می ماند که در روز تند باد شدید همه به باد فنا رود، که از همه کوشش خود هیچ نتیجه نبرند. این همان ضلالت (و حسرت) دور (از طریق نجات) است.
وصف حال کسانی که به پروردگارشان کافر شدند اعمالشان مانند خاکستری است که در یک روز توفانی، تند بادی بر آن بوزد آنان نمی توانند از اعمال خیری که انجام داده اند، چیزی به دست آورند؛ این است آن گمراهی دور.
مَثَل کسانی که به پروردگار خود کافر شدند، کردارهایشان به خاکستری می ماند که بادی تند در روزی طوفانی بر آن بوزد: از آنچه به دست آورده اند هیچ نمی توانند بُرد. این است همان گمراهی دور و دراز.
مثَل اعمال کسانی که به خدا کافر شده اند چون خاکستری است که در روزی طوفانی بادی سخت بر آن بوزد. توان نگه داشتن آنچه را که به دست آورده اند ندارند. این است گمراهی بی انتها.
اعمال کسانی که به پروردگارشان کافر شدند، همچون خاکستری است در برابر تندباد در یک روز طوفانی! آنها توانایی ندارند کمترین چیزی از آنچه را انجام داده اند، به دست آورند؛ و این همان گمراهی دور و دراز است!
The example of those who disbelieve in their Lord is their deeds are like ashes which the wind blows forcefully on a stormy day; they are unable from what they earned a thing. That is what is extreme error.
The parable of those who reject their Lord is that their works are as ashes, on which the wind blows furiously on a tempestuous day: No power have they over aught that they have earned: that is the straying far, far (from the goal).