ایه 1 سوره مدثر

مؤ لف : آخر روايت خالى از سؤ ال نيست ، براى اينكه از ظاهر آن بر مى آيد هر دو سورهبا هم نازل شده ، علاوه بر اين از آيات قرآن و حتى از سوره مدثر برمى آيد كه مشركينهر تهمت ناروايى به آن جناب زده اند: كاهن ، ساحر، مجنون ، و شاعرش خوانده اند، و تنهابه تهمت زدن به ساحر كه روايت مى گويد، اكتفا نكرده اند، از اين هم كه بگذريم درهيچ جاى قرآن نيامده كه اين تهمت را به آن جناب زده باشند كه بين دوستان را به هم مىزند.

1. امام باقر عليه السلام فرمودند: كسى كه در نماز واجب سوره مدثر را بخواند، بهعهده خداوند است كه او را همراه با حضرت محمد صلى الله عليه و آله در درجه او قراربدهد و ان شاء الله در زندگى دنيا هيچ گاه دچار بدبختى نخواهد شد.

بـعـضى هم گفته اند: مراد از اين كه فرمود هر كس بدانچه كرده رهين است ، اين است كه :در گرو عمل زشت خويش است ، همچنان كه آيه سوره مدثر هم به همين دلالت مى كرد، چوناصـحـاب يـمـيـن را اسـتـثـنـاء مـى نـمود، و آيه مورد بحث ، جمله معترضه اى است از صفاتاهل عذاب كه در بين صفات اهل بهشت قرار گرفته .

در سوره مدثر آيه 46 و 47 از قول دوزخيان مى خوانيم : و كنا نكذب

292- اى جامه خواب به خود پيچيده (و در بستر آرميده !) برخيز و انذار كن (وعالميان را بيم ده ) سوره مدثر، آيه 1 و 2

اما اين سخن درست نيست ، براى اينكه آنچه از داستان شب معراج مسلم است ، و روايات معراجبر آن دلالت دارد، تنها اين است كه نمازهاى پنجگانه يوميه در آن شب باشكل خاص خود يعنى دو ركعت دو ركعت واجب شد، و هيچ دلالتى ندارد بر اينكهقبل از آن شب به صورت ديگر تشريع نشده بود، بلكه در بسيارى از آيات سوره هاىمكى و از آن جمله سوره هايى كه قبل از سوره اسراءنازل شده ، نظير سوره مدثر و مزمل و غير آن دو سخن از نماز كرده ، و به تعبيرهايىمختلف از آن ياد نموده ، هر چند كه كيفيت آن را ذكر نكرده ، اما اينقدر هست كه نمازهاىقبل از معراج مشتمل بر مقدارى تلاوت قرآن و نيزمشتمل بر سجده بوده .

و در سوره مدثر كه يقينا از سوره هاى مكى است آمده : وليقول الذين فى قلوبهم مرض و الكافرون ماذا اراد الله بهذا مثلا... (348).

آلوسی، پیشینه اعتقاد به رجعت پیامبر اسلام را مربوط به قرن اول ه‍.ق دانسته‌است و پیشینه اعتقاد به رجعت علی بن ابی‌طالب را به جابر جعفی در قرن دوم نسبت می‌دهد؛ با این وجود، در منابع تفسیری، به ندرت آیه دوم سوره مدثر را به رجعت محمد تفسیر کرده‌اند.

در حديث شريف فوق زبانيه را موصوف به نوزده كرده است ، در قرآن مجيد زبانيه درآخر سونره علق فليدع ناديه سندع الزبانيه و در قرآن همين يك زبانيه است و تسعةعشر در سوره مدثر است (ساصليه سقر و ما ادريك ما سقر لاتبقى و لا تذر لواحةللبشر عليهما تسعة عشر) الايه و در قرآن همين يك (تسعة عشر) است .

258) ما سلككم فى سقرقالوا لم نك من المصلين ، سوره مدثر، آيه 43