ایه 1 سوره قصص

اندكى پس از آن ، دختر فرعون كه براى شستشو به سوىنيل آمده بود، صندوق را مشاهده كرد و يك تن از كنيزان خود را بهدنبال صندوق فرستاد. هنگامى كه صندوق را براى وى آوردند، آن را گشود و ديد كودكىدر آن گريه مى كند. دل او بر آن كودك سوخت و گفت معلوم مى شود اين كودك از بنىاسرائيل است . در آن حال خواهر كودك جلو آمد و پيشنهاد كرد زنى را براى شير دادن وىبياورد. دختر فرعون پذيرفت و خواهر كودك مادر خود را نزد آنان آورد. دختر فرعون بهاو گفت اين كودك را با خود ببر و شير بده ، من نيز مزد تو را خواهم داد. پس از چندسال وقتى كودك بزرگ شد مادرش او را نزد دختر فرعون برد. دختر فرعون او را بهپسرى پذيرفت و نام موسى (موشه در عبرى يعنى : از آب كشيده شده ) را بر او نهاد.اين داستان با آنچه خداوند متعال در سوره قصص فرموده است ، بسيار نزديك است . براساس برخى محاسبات تاريخى ، اين حادثه در حدود 1250 ق .م . رخ داده است .

اين دو آيت ، دو معجزه است كه خداى تعالى در شب طور به موسى داد و كلمه (ثعبان )به معناى مار بسيار بزرگ است و اينكه فرمود: (ثعبان مبين ) منظور اين است كه در ماربودنش احدى شك نمى كرد و مراد از (كندن دست ) برون آوردن دست از گريبان است ،بعد از فرو كردن دست در آن همچنان كه در سورهنمل ، آيه 12 و در سوره قصص ، آيه 32 به آن تصريح كرده است .

ايـن سخن در حقيقت هماهنگ با مطلبى است كه در آيات پيشين در مورد موسى خوانديم كه مىگـفـت (پـروردگـارا به خاطر نعمتى كه به من دادى ، من هرگز پشتيبان مجرمان نخواهمبود) (درباره كمك به ظالمان در ذيل همان آيه 17 سوره قصص مشروحا بحث كرديم ).

ايـن مـجـازاتـى بـود كـه در مـورد قـارون ، ثـروتـمـنـد مـغـرور مـسـتـكـبـر بـنـىاسرائيل تحقق يافت كه در آيه 81 سوره قصص به آن اشاره شده است .

497- تفسير على بن ابراهيم ذيل آيه 83 سوره قصص - و تفسير جوامع الجوامع(مطابق نقل تفسير نمونه ج 16 ص 178 و 180).

از پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله راجع به آيه 46، سوره قصص كه : (تو در كنارطور نبودى زمانى كه ما ندا داديم ) سئوال نمودم ؟

در مورد آيه 83 سوره قصص كه درداستان قبل ذكر شد، در روايات آمده : هنگامى كه امامصادق (عليه السلام ) اين آيه را مى خواند، زار زار مى گريست و مى فرمود: ذهبتوالله الامانى عند هذه الاية : سوگند به خدا با وجود اين آيه ، همه آرزوها بر بادرفته است (يعنى دسترسى به بهشت آخرت بسيار دشوار است ).

136-  سوره قصص ، آيه 5؛ سوره نساء، آيات 75 و 97؛ سوره شورى آيه 38؛سوره آل عمران ، آيه 159.

ايـن آيـات كه آخرين آيات سوره قصص است پيامبر اسلام (صلى اللّه عليه و آله و سلّم )را مـخـاطـب سـاخـتـه ، و بـه دنـبال بيان گوشه هائى از زندگى موسى بن عمران (عليهالسـلام ) و مـبـارزه او با فرعونيان بشارتى به پيامبر اسلام (صلى اللّه عليه و آله وسلّم ) و دستورالعملهاى مؤ كدى به او مى دهد.

گروهِ معتقد به شرک ابوطالب، به آیات ۱۱۳ سوره توبه و ۵۶ سوره قصص استناد کرده‌اند و معتقدند این آیات در شأن ابوطالب نازل شده‌است.[یادداشت ۲] بر اساس روایتی مرسل از ابن‌عباس در منابع سنی مذهب، شأن نزول آیه ۲۶ انعام، در خصوص شرک ابوطالب گزارش شده‌است.[یادداشت ۳] برخی معتقدان به شرک ابوطالب، با استناد به روایت‌هایی از صحیح بخاری و مسلم، می‌گویند که آیه ۵۶ قصص برای عدم ایمان ابوطالب نازل شده‌است.